Φίλοι, συνεργάτες και συγγενείς βρέθηκαν το απόγευμα του Σαββάτου (4/11) στην αίθουσα Παύλος Ζάννας για να τιμήσουν τη μνήμη του Μισέλ Δημόπουλου, διευθυντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης από το 1991 έως το 2005. Παρούσες στην εκδήλωση ήταν και η σύζυγός του, συγγραφέας Έρση Σωτηροπούλου και η κόρη τους Καρολίνα Δημοπούλου.
Μετά τις ομιλίες των δημοσιογράφων Βένας Γεωργακοπούλου και Μαρίας Κατσουνάκη, του κριτικού κινηματογράφου Χρήστου Μήτση και του Δημήτρη Κερκινού, υπεύθυνου των αφιερωμάτων του Φεστιβάλ και επικεφαλής του τμήματος Survey Expanded, προβλήθηκε “Το πνεύμα του μελισσιού” του Βίκτορ Ερίθε, που ήταν μία από τις αγαπημένες ταινίες του ακούραστου διευθυντή του Φεστιβάλ, που πίστεψε πρώτος στη διεθνοποίηση του.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης, δήλωσε πως το φετινό Φεστιβάλ αποτίει φόρο τιμής στον Μισέλ Δημόπουλο με μια σειρά από ενέργειες, όπως η μετονομασία του Χρυσού Αλέξανδρου του διευρυμένου τμήματος Meet the Neighbors+ σε «Χρυσός Αλέξανδρος – Μισέλ Δημόπουλος» και το περιοδικό Πρώτο Πλάνο, που φιλοξενεί αποκλειστικά κείμενα και αναλύσεις του Μισέλ Δημόπουλου.
Η δημοσιογράφος Βένα Γεωργακοπούλου αναφέρθηκε στις προκλήσεις και στις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο Μισέλ Δημόπουλος στη διάρκεια της θητείας του, σε μια εποχή που σημάδεψε ανεξίτηλα την εξέλιξη του θεσμού. «Προσπαθώ να θυμηθώ ποια είναι η πρώτη μου εικόνα από τον Μισέλ Δημόπουλο. Διαλέγω ένα απόγευμα, αρχές δεκαετίας του ’80, κάτω από το Καφενείο των Γυναικών στη Γενναδίου, να περιμένει ένα κορίτσι. Η είσοδος σε άντρες ήταν αυστηρά απαγορευμένη, δεν τολμούσε ποτέ να ανέβει κανείς εκεί πάνω. Ο Μισέλ μού φάνηκε ψηλός, θεόρατος, κομψός και πάρα πολύ ωραίος. Και φυσικά ήξερα ποιος ήταν, γιατί το φεμινιστικό κίνημα και η διανόηση ήταν τότε συγκοινωνούντα δοχεία».
- Advertisement -
Η ίδια αναφέρθηκε και στο έντονα πολιτικό και συγκρουσιακό κλίμα της εποχής, όταν ο ίδιος ήταν επικεφαλής του ΦΚΘ και οι συντεχνίες κρεμούσαν ελληνικές σημαίες στο κτήριο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών γιατί ήταν αντίθετες στη διεθνοποίηση του θεσμού.
«Αυτός ο εσωστρεφής, ήρεμος άνθρωπος, που ήταν αφοσιωμένος στην τέχνη του με έναν θεωρητικό και λόγιο τρόπο, ανέλαβε την ευθύνη να γίνει ο μπροστάρης σε έναν αδιανόητο πολιτικό αγώνα για τον θεσμικό εκσυγχρονισμό. Διέθετε μια απίστευτη πίστη στο όραμά του και μια εσωτερική συγκρότηση και προσήλωση στον στόχο του να αλλάξει το φεστιβάλ», τόνισε.
Η δημοσιογράφος Μαρία Κατσουνάκη (φωτο εξωφ.) επισήμανε πως «Ο Μισέλ ήταν εργάτης του σινεμά, ήταν όμως και ένας αληθινός ταξιδιώτης της τέχνης του κινηματογράφου. Πήγαινε σε όλο τον κόσμο, σε όλα τα φεστιβάλ, αλλά και σαν ταξιδιώτης στον χρόνο είχε την άνεση να διατρέχει τα 130 χρόνια ιστορίας του κινηματογράφου με μεγάλη ασφάλεια, χωρίς να σκοντάφτει πουθενά. Ταξιδιώτης και των ιδεών, φυσικά, γιατί τις διαμόρφωνε, συμμετείχε στη ζύμωση, ήταν μέρος της γέννησής τους. Φυσικά, ταξιδιώτης και στις γλώσσες και στην ανθρώπινη επικοινωνία, γιατί εκτός από τα γαλλικά, που ήταν σχεδόν μητρική του γλώσσα, μιλούσε άπταιστα αγγλικά και ιταλικά».
«Ήταν ένας άνθρωπος οργανικά δεμένος με το σινεμά, τρεφόταν από τις ταινίες, σχεδόν ζούσε μέσα στο Φεστιβάλ. Το Φεστιβάλ ήταν το δικό του “Πνεύμα του μελισσιού”. Τον θυμάμαι πάντα όρθιο και σε κίνηση, πότε στατικό ή πίσω από ένα γραφείο. Ήταν ένας άνθρωπος των συναντήσεων και όχι των εξ αποστάσεως συνεννοήσεων», είπε η δημοσιογράφος συμπληρώνοντας ότι «Ο Μισέλ δεν υποδύθηκε τον ρόλο του διευθυντή. Ήταν ο ρόλος, ο ίδιος τον διαμόρφωσε και του έδωσε σχήμα. Μαζί με τον Δημήτρη Εϊπίδη ήταν εκείνοι που δημιούργησαν το Φεστιβάλ, του έδωσαν μορφή και χαρακτήρα».
Ο κριτικός κινηματογράφου Χρήστος Μήτσης αναφέρθηκε στον ενωτικό χαρακτήρα του Μισέλ Δημόπουλου αλλά και στις εκδόσεις που επιμελήθηκε. «Ο Μισέλ υπήρξε το ζωντανό παράδειγμα για το τι πραγματικά σημαίνει, στην πλήρη του έννοια, να είσαι κριτικός κινηματογράφου. Μας έμαθε όλους σινεμά, χωρίς καμία υπερβολή», δήλωσε.
«Το έργο του στο τιμόνι του Φεστιβάλ, σε συνδυασμό φυσικά με τις εκδόσεις του Φεστιβάλ που επιμελήθηκε με τόση αυταπάρνηση, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να βρει κανείς στην ελληνική γραμματεία για την τέχνη του κινηματογράφου. Τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να εκδίδονται και να κυκλοφορούν βιβλία για τον κινηματογράφο, αλλά σχεδόν μέχρι το 2000 μονάχα ο Αιγόκερως και οι εκδόσεις του Φεστιβάλ υπήρχαν στον χώρο. Τα κείμενα, οι αναλύσεις και οι εκδόσεις του Μισέλ είναι ανεκτίμητης αξίας. Καταδεικνύουν την προσφορά του στον πολιτισμό της χώρας, πέρα από όλα όσα πέτυχε ως διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης» τόνισε χαρακτηριστικά ο Χρήστος Μήτσης.
Χωρίς να κρύψει τη συγκίνηση του ο Δημήτρης Κερκινός μίλησε για τον επί χρόνια επικεφαλής του Φεστιβάλ λέγοντας πως “γνώρισε” νωρίτερα τον Μισέλ Δημόπουλο ως μαθητής γυμνασίου, πριν συνεργαστούν. «Μέσα από τις σελίδες του Σύγχρονου Κινηματογράφου, που μαζί με την Κινηματογραφική Λέσχη στην οποία είχε την συνεπιμέλεια, αποτέλεσαν την πρώτη μου μαθητεία στον κινηματογράφο. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω στο Φεστιβάλ, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη, όπως επίσης και η αγωνία μου να σταθώ με επάρκεια, καθώς ένιωθα πως έδινα κρυφές εξετάσεις σε κάποιον από τον οποίον είχα μάθει τόσα πολλά. Γιατί ο Μισέλ, όπως και για πάρα πολύ κόσμο, έτσι και για μένα, πάνω απ’ όλα ήταν ένας δάσκαλος», σημείωσε.
«Για εμάς που αγαπάμε το σινεμά και το Φεστιβάλ, ο Μισέλ ήταν πηγή έμπνευσης και σεβασμού. Είναι εκείνος που του χάρισε διεθνή αίγλη, που έφερε στη Θεσσαλονίκη τεράστια ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου, που ανακάλυψε νέους δημιουργούς. Είναι εκείνος που εισήγαγε τις κινηματογραφικές εκδόσεις, αφήνοντας μια κληρονομιά που δεν θα ξεθωριάσει ποτέ, γιατί όσα χρόνια και αν να περάσουν, θα συνεχίσουμε να ανατρέχουμε σε αυτές. Οργάνωσε μεγαλειώδη αφιερώματα, έφερε το Balkan Fund, τον προπομπό της σημερινής Aγοράς, άνοιξε τον δρόμο για τους επόμενους καλλιτεχνικούς διευθυντές για να οδηγήσουν το Φεστιβάλ ένα βήμα παραπέρα και να αφήσουν κι εκείνοι με τη σειρά τους το στίγμα τους. Για όλα αυτά Μισέλ, σε ευχαριστούμε πάρα πολύ» κατέληξε ο ίδιος.
www.ertnews.gr
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Archives – ertnews.gr Read More
