«Δεν θα πάμε σε πόλεμο με την Τουρκία». Ακούστηκε από το στόμα του Έλληνα Πρωθυπουργού σε μια από τις δημόσιες συζητήσεις που είχε στο φετινό Forum του Νταβός. Εχει ιδιαίτερη αξία ότι ήταν η απάντηση που έδωσε όταν κλήθηκε να απαντήσει σχολιάσει τις τουρκικές απειλές για το Καστελόριζο.
Η πρώτη απορία είναι αυτονόητη: τότε γιατί η Ελλάδα αγοράζει όπλα; Αν ο Έλληνας Πρωθυπουργός βεβαιώνει ότι δεν υπάρχει ενδεχόμενο ελληνοτουρκικού πολέμου, βεβαιώνει ότι δεν υπάρχει τουρκική απειλή πολέμου. Η Ελλάδα αποκλείεται να τον προκαλέσει.
Αν αυτή είναι η θέση του, διαφέρει από προηγούμενες, αλλά και από τις πάγιες εθνικές απόψεις και πρέπει να εξηγήσει τι τον οδήγησε στην αλλαγή.
Η τουρκική επιθετικότητα μένει ενεργή και το μόνο που έχει συμβεί το τελευταίο διάστημα είναι οι – έξωθεν- αποκαλύψεις για κλιμάκωση της ΙΧ μυστικής διπλωματίας του Πρωθυπουργού. Όπως αποτυπώνεται στις κρυφές συναντήσεις Μπούρα- Καλίν, για τις οποίες δεν ενημερώνεται ούτε καν ο υπουργός Εξωτερικών.
Όπως δεν είχε ενημερωθεί για το γεύμα στο Βόσπορο. Ο Ερντογάν ισχυρίσθηκε ότι «συμφώνησαν» σε κάποια πράγματα, τα οποία δεν μάθαμε ποτέ- αφού ο Μητσοτάκης δεν έχει διαψεύσει τον Τούρκο πρόεδρο. Και τώρα επιστρέφει με τη διαβεβαίωση περί μη πολέμου.
Αφήνοντας άναυδους όσους έχουν γνώση της κατάστασης στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλάει πλέον ως σχολιαστής αμερικανικών και κάποιων ευρωπαϊκών αντιλήψεων: με ίσες αποστάσεις για την περιοχή. Εχουν σημασία κάποιες συγκεκριμένες διατυπώβσεις του, στη συζήτηση για τον… αποκλεισμό του πολέμου- και ως απειλή εκ μέρους της Τουρκίας.
«Πρέπει να μπορούμε, ως λογικοί ενήλικες, να καθίσουμε σε ένα τραπέζι και να συζητήσου με τα βασικά μας προβλήματα»
«Μετά τις εκλογές, που θα γίνουν περίπου την ίδια περίοδο και στις δύο χώρες, υπάρχουν τρόποι να μειώσουμε την ένταση, να δουλέψουμε πάνω σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος, να συμφωνούμε ότι διαφωνούμε με πολιτισμένο τρόπο. Δεν χρειάζονται απειλές ή άλλες προκλητικές ενέργειες».
Πρόκειται για επιτομή το κατευνασμού και για… ελληνοποίηση «υποδείξεων συμμάχων και εταίρων να τα βρούμε με την Τουρκία», όπως τον είχε καταγγείλει ο Κ. Καραμανλής – προειδοποιώντας ότι αυτά «δεν γίνονται δεκτά». Όπως είχε προειδοποιήσει και ο Σαμαράς: «Διάλογο με τους πειρατές δεν κάνεις».
Η πρώτη σκέψη ενός ψύχραιμου παρατηρητή γι αυτές τις διατυπώσεις Μητσοτάκη είναι ότι μιλάει κάποιος που παραβλέπει τα δεδομένα της περιοχής και στέλνει λάθος μνήματα μηνύματα στην Άγκυρα, αλλά και στο εσωτερικό της Ελλάδας.
Οι « κόκκινες γραμμές» που είχε εντάξει στη ρητορική του παλαιότερα , εξαφανίσθηκαν. Ή δεν έχει διάθεση να τις υπερασπιστεί.
Την ίδια στιγμή όμως δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι η Τουρκία προτίθεται να μειώσει την δραστηριότητα αμφισβήτησης, όχι απλώς κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, αλλά την εθνική της κυριαρχία σε συγκεκριμένες περιοχές.
Στα πλαίσια του αναθεωρητισμού που παραβλέπει τη Συμφωνία τη Λοζάνης- για τον οποίο απειλεί και με πόλεμο. Όπως απειλεί αν η Ελλάδα ασκήσει τα δικαιώματά της. Πού τον βρήκε το αποκλεισμό του ο Μητσοτάκης;
«Από που αντλεί ο πρωθυπουργός τη σιγουριά ότι δεν θα γίνει πόλεμος με την Τουρκία» διερωτήθηκε ο καθηγητής Ιωάννης Μάζης στο Militaire.gr. «Με ποιους έχει μιλήσει ο πρωθυπουργός; Τι εγγυήσεις του έχουν δοθεί για να κάνει μια τέτοια δήλωση».
Παραδόξως αυτή τη φορά η ενημερωτική ισχύς του Πρωθυπουργού στην Ελλάδα αξιοποιήθηκε, όχι για προβληθούν, αλλά για να υποβαθμιστούν όσα είπε στο Νταβός. Τα είπε προφανώς με άλλους αποδέκτες
Προβληματίζει ακόμη περισσότερο η αλλαγή της της ρητορικής του σε περίοδο που η Τουρκία διευθετεί προς το συμφέρον της τις σχέσεις με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Ας μην υπάρχουν αυταπάτες: η υπόθεση των F-16 εξελίσσεται υπέρ της, με υποτιθέμενο αντιστάθμισμα για την Ελλάδα την προμήθεια στο μέλλον των πιο εξελιγμένων F-35. Οι Αμερικανοί πουλάνε και στους δυο.
Η κυβερνητική προσφυγή στις αντιρρήσεις Μενέντεζ παραβλέπει ότι ο Αμερικάνος γερουσιαστής στο τέλος θα ευθυγραμμισθεί με το συμφέρον της χώρας του. Ακόμη και αν Μητσοτάκης του …έχει αναθέσει την άμυνα της Ελλάδας- όπως έχει κάνει με τον Μακρόν.
Η κατευναστική στροφή του Πρωθυπουργού, φέρνει ξανά στο προσκήνιο τους προβληματισμούς για τις πραγματικές επιδιώξεις της πολιτικής του έναντι της Τουρκίας -ερήμην του ελληνικού λαού, των κομμάτων, αλλά και του υπουργείου Εξωτερικών.
Οι υπόνοιες για ανάληψη δεσμεύσεων ενισχύονται με το κενό ενημέρωσης εκ μέρους κυβέρνησης, για το είδος και το εύρος της μετακίνησης οπλισμού, από την αμυντική διάταξη των νησιών, λόγω… ενίσχυσης της Ουκρανίας.
Η προτροπή του πρώην Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μαρκ Πομπέο για «μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος στη περιοχή» φαίνεται να υλοποιείται σε βάρος της Ελλάδας.
Ακόμη και στην τελευταία συνέντευξη για το «ζήτημα των υδρογονανθράκων»… μίλησε για «οργανωμένης αξιοποίηση» και «επενδύσεις οι οποίες είναι οικονομικά βιώσιμες και χρηματοδοτήσιμες» παρακάμπτοντας την εμπλοκή που δημιουργεί η τουρκική βουλιμία. Περίεργο γιατί αποτελεί βασική παράμετρο των εξελίξεων.
Το παράδοξο των δημοσίων τοποθετήσεων Μητσοτάκη, συμπληρώνεται με τον οιονεί συντονισμό του με τον Ερντογάν σε ότι αφορά τις εκλογές στις δυο χώρες. Γιατί πρέπει να γίνουν οι ελληνικές εκλογές την ίδια μετά με τις τουρκικές;
Ακόμη και αν δεν υπάρχει σχετική συμφωνία- που θα ήταν απαράδεκτη για Έλληνα Πρωθυπουργό – οι αναφορές του προκαλούν απορίες- που φτάνουν μέχρι τις πληροφορίες να μην αντικατασταθούν στην προεκλογική περίοδο οι υπουργοί Αμυνας και Εξωτερικών.
Ο κύκλος κλείνει με την περίεργη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που όταν δεν σιωπά, περιορίζεται σε αδιάφορες παρατηρήσεις στους χειρισμούς Μητσοτάκης στα ελληνοτουρκικά.
Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιώργος Κατρούγκαλος δεν κάνουν αντιπολίτευση σ αυτό το πεδίο, ούτε παίρνουν καθαρή θέση, αφήνοντας κενό για ερμηνείες σύμπλευσης με τον Πρωθυπουργό. Αλλωστε στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν δυνάμεις που δεν κρύβουν ότι αποκλίνουν από την πάγια ελληνική πολιτική στο Αιγαίο και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Δεν είναι καθόλου αισιόδοξο ότι το κόμμα που διεκδικεί την κυβέρνηση αφήνει την απερχόμενη να δημιουργεί τετελεσμένα, αντί να ζητάει εξηγήσεις και να καταγγέλλει την υποτίμηση της τουρκικής απειλής.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ Read More