Δυο φαντάσματα πλανώνται αυτή την περίοδο πάνω από τη χώρα: να χάσει ο Παναθηναϊκός πρωτάθλημα που δεν χάνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ εκλογές που δεν χάνονται. Και για τα δυο η αίτια θα είναι ίδια: έλλειψη κατάλληλου προσωπικού.
Αν για τον Παναθηναϊκό χρειάζονται ποδοσφαιριστές που θα στέκονται στο γήπεδο – και αν υπάρχουν, κοστίζουν -ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται απλώς νέα πρόσωπα με επαρκή δημόσια παρουσία για την επόμενή κυβέρνησή του – και αυτά υπάρχουν, αρκεί να τα αναζητήσει.
Βεβαίως όπως και στο ποδόσφαιρο έτσι και στην πολιτική για να έλθουν κάποιοι πρέπει να κάνουν στην άκρη όσοι κατσικώθηκαν στη βασική ομάδα και δεν καταλαβαίνουν ότι η εξέδρα τους κράζει γιατί δεν τραβάνε. Και στον Παναθηναϊκό και στον ΣΥΡΙΖΑ τα ονόματα είναι γνωστά.
- Advertisement -
Εδώ η «ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής» σταματάει. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει ένα απλό και ήδη δοκιμασμένο τρόπο να λύσει το πρόβλημα πολιτικού προσωπικού με απήχηση, που του χρειάζεται: να το κάνει όπως με την Πόπη Τσαπανίδου.
Όσες φορές εμφανίζεται ως εκπρόσωπός του σε τηλεοπτικό πάνελ, η αναγνωρισμένη δημοσιογράφος, ο αέρας αλλάζει – υπέρ του κόμματός της.
Η «φρεσκαδούρα» που εισάγει στην πολιτική αντιπαράθεση, φέρνει σε δύσκολη τους συνομιλητές της από την άλλη πλευρά , που είχαν συνηθίσει στο εύκολο χειρισμό των εκπροσώπων της «αριστερής»> κομματικής γραφειοκρατίας.
Συμπέρασμα: η αναζήτηση προσώπων εκτός των κομματικών τειχών είναι το φάρμακο που χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ για καταπολεμήσει τις παιδικές του ασθένειες .
Με αυτούς ως λοκομοτίβα στο προσκήνιο , θα δημιουργηθεί το ρεύμα επικράτησης που του λείπει, απέναντι σε ένα Πρωθυπουργό, που αφού είδε πως δεν βγαίνει στην ακτή πιάνοντας τα μαλλιά του, αρχίζει τώρα να αρπάζεται από μαλλιά Συριζαίων.
Για να τον αφοπλίσει οριστικά ο Αλέξης Τσίπρας, δεν έχει παρά να μετακινήσει στα πίσω καθίσματα όσους έχουν δώσει την εντύπωση ότι ξεμαλλιάζονται εύκολα. Και να βάλει στη θέση τους καλοχτενισμένους που -όπως θα το έλεγε η Μερκούρη «θα αρέσουν»… Και ταυτόχρονα θα αξίζουν, όπως θα προκύπτει από το βιογραφικό τους.
Οποιος θέλει να καταλάβει, καταλαβαίνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ τα περισσότερα από όσα χρειάζεται για να μην χάσει τις εκλογές τα διαθέτει: πολιτικό πρόγραμμα και πρωτίστως αρχηγό που κλέβει εκκλησία οσάκις βρίσκεται απέναντι στον αρχηγό των αντίπαλων του- και σε κάθε περίπτωση υπερτερεί στο δημόσιο χώρο.
Ως εν δυνάμει κόμμα εξουσίας, υστερεί δραματικά σε νέα πρόσωπα στην πρώτη γραμμή. Μετά από πέντε χρόνια στην κυβέρνηση και τέσσερα στην αντιπολίτευση-και με τη προτίμηση ενός στους τρεις Ελληνες όταν στήνεται κάλπη- ο απολογισμός της ανανέωσης είναι πενιχρός.
Ιδίως σε όσους μπορούν να σταθούν στη βιτρίνα, ως μέλλοντες διαχειριστές κυβερνητικής εξουσίας- και ξέρουν και πως να την διεκδικήσουν.
Ο Γρηγόρης Γεροτζιάφας, ο Νίκος Φαραντούρης, ο Οθωνας Ηλιόπουλος… αν έχει προσέξει κανείς και κανέναν ακόμη να τον αναφέρει. Τα ονόματα στη μαρκίζα είναι σχεδόν τα ίδια με αυτά που ηττήθηκαν το 2019.
Ορισμένα πάσχουν , ιδεολογικά και πολιτικά, αν μιλάμε για κόμμα της σύγχρονης ευρωπαϊκής Αριστεράς- Κεντροαριστεράς..Αλλοι έχουν ανθρωποδιώχτη, ή τη στάμπα της αποτυχίας από το παρελθόν τους- στον ΣΥΡΙΖΑ στο …ΠΑΣΟΚ!
Κάποιοι προσπαθούν, αλλά δεν μπορούν, ορισμένοι βρίσκονται σε λευκή απεργία και δεν λείπουν όσοι κάνουν ζημιά, ισχυριζόμενοι ότι θα έλθουν σαν τιμωροί-και αδειάζουν την καρδάρα με το γάλα που μαζεύει ο Τσίπρας.
Καθώς πλησιάζουν οι εκλογές τα πράγματα οδηγούνται στο λαιμό του μπουκαλιού και χρειάζονται αποφάσεις: αν θέλουν πράγματι να κυβερνήσουν, δυο πράγματα πρέπει να τακτοποιηθούν άμεσα .
Το πρώτο είναι να πυκνώσει στη ρητορική του Αλέξη Τσίπρα που θέλει να οδηγήσει τη χώρα: στη διεθνή σκηνή-σε ότι αφορά τη Τουρκία, την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και το Ουκρανικό- και ποια θα είναι η εσωτερική του πολιτική του εκεί που η κοινωνία διασταυρώνεται με την οικονομία, για να εξασφαλίσει παραγωγικότητα, δίκαιη διανομή και ευημερία.
Το άλλο είναι να αναδείξει με ποιους θα κυβερνήσει και με ποιους δεν θα κυβερνήσει. Τους πρώτους πρέπει να τους αναδείξει, αρχίζοντας από αυτούς που ήδη διαθέτει και οι υπόλοιποι περιμένουν εκεί έξω , ένα νεύμα του.
Τους δευτέρους να τους «κρύψει». Αν το εκλογικό σώμα καταλαβαίνει ότι ψηφίζοντας Τσίπρα, θα πλακώσουν στα υπουργεία κυρίως όσοι εμφανίζονται σήμερα ως «τομεάρχες», κάποιοι κομματικοί καρεκλοκένταυροι, οι δακτυλοδεικτούμενοι και όσοι κουβαλάνε τις αμαρτίες που οδήγησαν στην ήττα το 2019, να μένει το βύσσινο.
Η κοινωνία έχει ανάγκη να ξεφορτωθεί στο σύστημα Μητσοτάκη και να απαλλαγεί από τον χειρότερο Πρωθυπουργό που της έτυχε- δηλαδή να αλλάξει η πολιτική και η κυβέρνηση. Αλλά για να το δείξει τώρα και να το κάνει στην κάλπη, πρέπει να ξέρει ποιος έρχεται και με ποιους δίπλα του. Δοκιμές τέλος…
Ο ψηφοφόρος δεν αρκείται να αντικαταστήσει τον Μητσοτάκη με τον Τσίπρα- και θέλει να το κάνει ασμένως και αφήστε τους δημοσκόπους με τους «ερωτηθέντες » τους.
Πρέπει να ξέρει τι είδους κυβερνώντες θα είναι όσοι θα πάρουν τη θέση του Αδωνι, του Βορίδη, του Μηταράκη της Μενδώνη, της Κεραμέως, του Δένδια, του Χατζηδάκη , του Παναγιωτοπούλου και των λοιπών της σημερινής κομπανίας.
Με τα παλικάρια της φακής και της φράξιας, δεν κερδίζονται εκλογές. Ο Τσίπρας πρέπει να κινηθεί με ταχύτατα στην παρουσίαση της κυβερνώσας ομάδας του. Οι πολίτες θα ψηφίσουν Πρωθυπουργό για να κυβερνήσει και όχι Κεντρική Επιτροπή για να αναλύσει τον καπιταλισμό.
Αρα χρειάζεται ολόφρεσκη Κοινοβουλευτική Ομάδα και υποψήφιους υπουργούς , κατά προτίμηση με προέλευση εκτός Κουμουνδούρου, που να εμπνέουν εμπιστοσύνη. Δηλαδή να ανοίξουν οι πόρτες για μια και δυο και δέκα Τσαπανίδου.
Κι ύστερα πια θα …κάαααθεται , που έλεγε κι ο μακαρίτης ο Μίμης Φωτόπουλος. Πόσο πιο απλό να το κάνουμε;
ΠΟΛΙΤΙΚΗ Read More
