Φθινοπωρινές κάλπες τέλος; Προσωπικά κρατώ μικρό καλάθι. Όχι επειδή δεν πείθομαι από την πρωθυπουργική δέσμευση αλλά γιατί θεωρώ ότι συγκρούεται μετωπικά με τα αντικειμενικά δεδομένα.
Της Όλγας Τρέμη
Έτσι πάντως έρχεται ξανά στον αφρό το θέμα του ανασχηματισμού. Κορυφαίο στέλεχος του Μαξίμου έλεγε όταν, λίγο πριν από το Πάσχα, είχε φουντώσει ξανά η συζήτηση: «Ανασχηματισμός θα γίνει αναγκαστικά εάν πάμε σε εκλογές στο τέλος της τετραετίας, γιατί το υπάρχον κυβερνητικό σχήμα δεν τα βγάζει πέρα». Οπερ εστί μεθερμηνευόμενο ότι εδώ και καιρό έχουν εντοπισθεί και καταγραφεί σε συγκεκριμένους τομείς αδυναμίες, ανεπάρκειες ή διαφόρων ειδών προβλήματα. Αρα, διορθωτικές κινήσεις για να αντέξει το σύστημα έως τον επόμενο Ιούνιο. Ή περίπου.
Κατ’ αρχάς ας ξεχάσουμε το σενάριο των δομικών αλλαγών από την στιγμή που – σύμφωνα με τις διακινούμενες πληροφορίες – τρία κομβικά υπουργεία βρίσκονται στο απυρόβλητο: Εξωτερικών, Εθνικής Αμύνης και Οικονομίας. Δεν αποκλείεται ο πρωθυπουργός να μπήκε κάποια στιγμή στον πειρασμό των ανατροπών αλλά μάλλον… βγήκε, που σημαίνει ότι ο σχεδιασμός αφορά σε διορθωτικές κινήσεις.
- Advertisement -
Ας τις πάρουμε λοιπόν με την σειρά. Ακούστηκε ότι υπάρχουν σκέψεις για το υπουργείο Ανάπτυξης, όχι λόγω απόδοσης αλλά επειδή ο υπουργός χρησιμοποιεί υψηλούς τόνους στις τοποθετήσεις του. Μάλιστα! Αρα, αν – με βάση τις διαρροές – μετακινηθεί στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας θα αλλάξει τόνους; Και για ποιον λόγο στο παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες να βρεθεί εκτός κυβερνητικού σχήματος ο σημερινός υπουργός;
Πάμε παρακάτω. Ακούγονται πολλά για το κρίσιμο (λόγω της συγκυρίας) υπουργείο Ενέργειας. Από τη μία η περσινή συμφωνία με την Gazprom που συνέδεσε την τιμή του φυσικού αερίου με το ολλανδικό χρηματιστήριο εκτοξεύοντάς την στα ύψη, από την άλλη τα ημιτελή «πρότζεκτ» του υπουργείου που καθιστούν δύσκολη, ενδεχομένως αδύνατη, την αξιοποίηση του «χρυσορυχείου» που ονομάζεται Ταμείο Ανάκαμψης.
Ακούγονται επίσης πολλά και για το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας. Σ’ αυτή την περίπτωση φαίνεται ότι επιβεβαιώνεται η ρήση: Μην προσπαθείς να διορθώσεις ένα λάθος (φιάσκο Αποστολάκη) γιατί κατά πάσα πιθανότητα θα κάνεις χειρότερο λάθος. Προσέξτε, δεν αμφισβητείται η επιστημονική επάρκεια του συγκεκριμένου υπουργού αλλά η δυνατότητά του να προσαρμοστεί στην αλλοπρόσαλλη ελληνική πραγματικότητα.
Τελειώσαμε; Όχι ακριβώς, υπάρχει και το υπουργείο Δικαιοσύνης. Θα μπορούσε εδώ να αναρωτηθεί κάποιος: «Τι γυρεύει ένας Υδραίος (γιατρός) στην Λάρισα (Δικαιοσύνη)»; Μόνον που ήταν εξαρχής γνωστό ότι ο άνθρωπος είναι… Υδραίος, κατά συνέπεια μάλλον εκρίθη ότι εξήντλησε την… οριακή του χρησιμότητα (και ο νοών νοείτο).
Και τώρα το κερασάκι στην τούρτα: Υπουργείο Παιδείας, όχι γιατί δεν υπηρέτησε το κυβερνητικό εκσυγχρονιστικό μοντέλο στην εκπαίδευση, αλλά επειδή η σημερινή υπουργός δεν κάνει «κλικ» στην νεολαία, που από πλευράς επιρροής θεωρείται η Αχίλλειος πτέρνα της Νέας Δημοκρατίας. Κάπως έτσι λοιπόν τροφοδοτήθηκαν κάποιες σκέψεις περί αντικατάστασής της (με την φόρμουλα της «αναβάθμισης») οι οποίες ενδέχεται να εγκαταλειφθούν ολοσχερώς ελέω… Βερναρδάκη!
Συμπέρασμα: Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα πέσουμε λιπόθυμοι από την έκπληξη παρακολουθώντας την ανακοίνωση του νέου κυβερνητικού σχήματος.
Πηγή Newbomb.gr
