Η μοναξιά αυξάνει τον κίνδυνο για διαβήτη.
Αυτό είναι ένα από τα βασικά συμπεράσματα μελέτης που πραγματοποίησαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών της Δυτικής Νορβηγίας αναλύοντας δεδομένα σε βάθος εικοσαετίας.
Ποσοστό 13% των συμμετεχόντων ανέφεραν ότι ένιωθαν μοναξιά. Αυτή η ομάδα είχε διπλάσιο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, σε σχέση με εκείνους που δεν βίωναν παρόμοιο συναίσθημα.
Από εκείνους που εμφάνισαν διαβήτη, οι περισσότεροι ήταν άνδρες, είχαν μεγαλύτερη ηλικία, χαμηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης και είχαν μικρότερες πιθανότητες να είναι παντρεμένοι.
- Advertisement -
Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της μελέτης, ο Επίκουρος Καθηγητής Παθολογίας Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, κ. Παναγιώτης Χαλβατσιώτης, τόνισε: “Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη με ιδιαίτερη σημασία για τους επιστήμονες υγείας, αλλά και με σημαντικό κοινωνικό αντίκτυπο.
Συνάνθρωποί μας που ξαφνικά μένουν μόνοι δεν μπορούν να διαχειριστούν την απώλεια ενός προσφιλούς τους προσώπου ή τη μοναξιά τους και αναπτύσσουν συχνά αγχώδεις και καταθλιπτικές συμπεριφορές.
Οι καταστάσεις αυτές είναι άκρως στρεσογόνες και αφού οι ορμονικές εκκρίσεις στο σώμα μας ελέγχονται από το θυμικό που κατευθύνεται από τις εγκεφαλικές λειτουργίες, λογικό είναι μια καταθλιπτική συνδρομή να οδηγήσει σε διαταραχές του μεταβολισμού.
Ενεργειακή πηγή για τις ανάγκες μας είναι η τροφή μας και επομένως η αυξημένη πρόσληψη τροφής στο πλαίσιο μιας διαδικασίας γευστικής ανταμοιβής εν μέσω αρνητικών συναισθημάτων και η μειωμένη κατανάλωση θερμίδων λόγω της απραξίας στην οποία μας οδηγεί η κατάθλιψη, μπορεί να οδηγήσει σε διαταραχές του μεταβολισμού που κλινικά εκφράζονται σαν σακχαρώδης διαβήτης.
Δεν είναι βέβαια απαραίτητο να έχεις κατάθλιψη για να εμφανίσεις διαβήτη, αλλά η μελέτη που παρακολούθησε χιλιάδες κατοίκους μιας περιοχής στην Νορβηγία για 20 έτη βρήκε ότι οι μοναχικοί πολίτες είχαν διπλάσιο τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη”.
Τα συμπεράσματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Diabetologia, της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Μελέτη του Διαβήτη (EASD).
Πώς φτάσαμε σε αυτή τη συσχέτιση
Το 2014 ο καθηγητής Roger E. Henriksen είχε δημοσιεύσει μια μελέτη που κατέληγε στο συμπέρασμα ότι οι μοναχικοί άνθρωποι ασκούν περισσότερη “πίεση” στο μεταβολικό, νευρολογικό τους δυναμικό και ότι η κοινωνική απομόνωση οδηγεί σε μεγαλύτερη κατανάλωση ζάχαρης.
Άλλες μελέτες είχαν δείξει ότι το στρες συνδέεται με αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης διαβήτη.
Ο Henriksen θέλησε να εξετάσει αν η αυξημένη πρόσληψη ζάχαρης σε εκείνους που έχουν ελάχιστες κοινωνικές επαφές μεταφράζεται σε αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2.
Για να το διαπιστώσει αυτό, άντλησε στοιχεία από τις μεγάλες εθνικές μελέτες HUNT, χρησιμοποιώντας δεδομένα από συνολικό δείγμα 24.024 ασθενών.
