Δεν έχει σημασία που δεν τον προλάβαμε στις ημέρες δόξας του όταν ως το απόλυτο αρσενικό γέμιζε αίθουσες και μαζί με την Τζένη Καρέζη ξεκινούσαν από το «Κονσέρτο για Πολυβόλα» του Ντίνου Δημητρόπουλου και έκτοτε εξελίσσονταν σε ένα από τα διασημότερα ζευγάρια του καλλιτεχνικού χώρου.
Αρρενωπός όσο λίγοι, ένας από τους άντρες στους οποίοθς έβλεπες την ποιότητα και την μοναδική ικανότητα να γεμίζει τη σκηνή ή την οθόνη ακόμα και πολλά χρόνια μετά το πικ του.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο ρόλος του στην καθημερινή σειρά, «Βέρα στο Δεξί» στα μέσα των 00’s. Τότε που ως Διαμαντής Αμιράς έκλεβε την παράσταση σε κάθε του εμφάνιση, ως αντιπαθέστατος πατέρας αλλά πραγματικά επιβλητικό αφεντικό του γενικότερου δράματος της σειράς που κατάφερε να εκτοπίσει ακόμα και τη διάσημη «Λάμψη».
- Advertisement -
Στη σειρά που αναδείχθηκαν ηθοποιοί όπως ο Αλέξανδρος Σταύρου, ο Παναγιώτης Μπουγιούρης και ο (γιος του) Κωνσταντίνος Καζάκος, ο Κώστας Καζάκος ήταν πάντα η πινελιά που χρειαζόταν κάθε επεισόδιο για να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Αυτή η προσμονή για την κάθε του εμφάνιση και το δέος που ένιωθες όταν εμφανιζόταν ή ετοίμαζε κάποιο σαρδόνιο κόλπο ήταν η απόδειξη ότι αυτός ο τύπος ήταν πραγματικά κάτι μοναδικό στο είδος του.
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το 1967 τιμήθηκε με το βραβείο ηθοποιού Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών «Χρυσό Απόλλωνα» ενώ το 1973 κέρδισε το Α΄ Χρυσό Βραβείο του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την θεατρική παραγωγή «Λυσιστράτη».
Μια φιγούρα που ερχόταν από τα ένδοξα χρόνια του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, απλά και μόνο για να δείξει στους πιο σύγχρονους ότι ο παλιός μπορεί να μην είναι νέος αλλά είναι εξίσου ωραίος.
«Έφυγε» σε ηλικία 87 ετών, μετά από νοσηλεία 1,5 μήνα στον Ευαγγελισμό, έχοντας προσβληθεί πριν αρκετό καιρό από κορονοϊό με τον ίδιο να έχει αρκετά υποκείμενα νοσήματα.
Πηγή Ratpack.gr
