Από την ανάρτηση «Σκάστε οι πολιτικοί! Σήμερα ουρλιάζουν οι μανάδες» -μιας συγγενούς θύματος στα Τέμπη που συγκλόνισε το πανελλήνιο-έλλειπε κάτι: η προσθήκη «και οι δημοσιογράφοι». Για την ακρίβεια: οι σχολιαστές, ιδιαιτέρως στην τηλεόραση.
Ενώ οι ρεπόρτερς των καναλιών- και των εφημερίδων- πάσχιζαν για να μεταδώσουν πληροφορίες από τον τόπο της τραγωδίας και να βρουν πληροφορίες για την οικτρή κατάσταση των ελληνικών σιδηροδρόμων, οι συνήθεις ύποπτοι για μεταφορά της κυβερνητικής προπαγάνδας έδρασαν ανερυθρίαστα.
Οι λίγες τιμητικές εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν αυτό που είναι ήδη γνωστό: οι τηλεοπτικοί σταθμοί δεν προσφέρουν ενημέρωση, αλλά υποστήριξη την κυβέρνηση, με βάση επιχειρηματικές συμφωνίες που έχουν κάνει οι ιδιοκτήτες τους.
Από χρόνια οι πιο διορατικοί παρατηρούν το εξής για την ελληνική τηλεόραση: ένας κύκλος σχολιαστών, διασπαρμένων σε όλα τα κανάλια και σε κάποιους ραδιοφωνικούς σταθμούς, συντονίζονται, με αυτοματισμό, σε δυο περιπτώσεις:
- Advertisement -
Πρώτο. Όταν πρόκειται να σχολιάσουν επιθετικά τον ΣΥΡΙΖΑ και να φορτίσουν αρνητικά το όνομα του Αλέξη Τσίπρα. Ακόμη και για ασήμαντες αφορμές, επικαλούνται «κανονικότητες» και καθωσπρεπισμούς, – και ψευδή στοιχεία ενίοτε- για να αναδείξουν ότι το κόμμα που κυβέρνησε μεταξύ 2015-19 και σήμερα βρίσκεται στην αξιωματική αντιπολίτευση, ευθύνεται έως και για το προπατορικό αμάρτημα.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται ως ανεύθυνος, επικίνδυνος, αμαθής, υπαίτιος για σημερινά τα δεινά της χώρας.
Δεύτερο. Όταν είναι να πέσει στα μαλακά η κυβέρνηση, να καταλαγιάσει η λαϊκή οργή για πράξεις και παραλείψει της, να μην υποστεί τις συνέπειες από την πολιτική της.
Ειδικά σε ό,τι αφορά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά, απλώνεται ένα δίχτυ σχολιαστικής προστασίας του και τον απαλλάσσει από κάθε βάρος και ευθύνη.
Όχι μόνο για την πολιτική του, αλλά και για προσωπικές ευθύνες του. Όπως πχ η άμεση εμπλοκή του στο σκάνδαλο των υποκλοπών: δεν επικρίνεται το σύστημα Μητσοτάκη που το οργάνωσε, αλλά ο …Βαξεβάνης και όποιος άλλος δημοσιογράφος το αποκαλύπτει.
Ο Μητσοτάκης παρουσιάζεται από τους σχολιαστές ως, υπεύθυνος, προβληματισμένος, και υπερασπιστής του δημοσίου συμφέροντος.
Αυτή η πρακτική εμφανίσθηκε από τις πρώτες ώρες του δυστυχήματος στα Τέμπη- με ενιαίο και ομοιόμορφο τρόπο, σχεδόν με τις ίδιες διατυπώσεις. Πχ η απουσία ηλεκτρονικών συστημάτων ασφάλειας παρουσιάσθηκε ως κατάσταση που υπάρχει «εδώ και πολλά χρόνια».
Ιστορικά αυτό ισχύει, αλλά δεν ήταν το ζητούμενο στη συγκεκριμένη στιγμή. Όμως σχολιαστές προσπαθούσαν εκ των προτέρων να κατανείμουν τις ευθύνες στο χρόνο. Από την εποχή του Σημίτη ακόμη. Παραλείποντας να αναδείξουν το κρίσιμο: την ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης. Δεν υπήρχε καν νύξη, για τις συνέπειες των ιδιωτικοποιήσεων Μητσοτάκη… Κριτική μηδέν.
Στη συνέχεια και αφού «έδωσε γραμμή» ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, οι ίδιοι σχολιαστές συντονίστηκαν στην εκδοχή του «ανθρώπινου λάθους». Για το πώς ακριβώς έφτασαν τα πράγματα να κρίνεται καθημερινά η ζωή των επιβατών από το ανθρώπινο λάθος, ούτε κουβέντα.
Γιατί δεν υπήρξε μηχανισμός που να το αναιρεί, λέξη. Πώς και με πιο τρόπο βρέθηκε στη θέση του ο σταθμάρχης που έδειξε ο Μητσοτάκης ως αποκλειστικό υπαίτιο μηδέν. Προφανώς, ο άνθρωπος δεν είναι …μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.
Όποιος έχει την υπομονή να κάνει ανασκόπηση των τηλεοπτικών σχολιασμών αυτές τις μέρες, θα διαπιστώσει ότι λειτουργούν συμπληρωματικά με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις και ταυτίζονται με τις κυβερνητικές διαρροές, των non parers.
Ακόμη και οι καταγγελίες εργαζομένων για τις προειδοποιήσεις τους που δεν εισακούσθηκαν, αποδυναμώθηκαν με τη μομφή εναντίον τους για τις … απεργίες τους.
Εμφανώς κάποιοι προσπαθούσαν να περιορίσουν το κόστος για την κυβέρνηση, με συμψηφισμούς και παραπομπές στο παρελθόν, με …συμβουλές προς την κυβέρνηση και με προσφυγή στη θεωρία « ουδέν κακόν αμιγές καλού»!
Η αγωνία μην πληγεί το προφίλ του Πρωθυπουργού, ήταν προκλητικά εμφανής. Ακόμη και δια της αποσιώπησης. Και της απουσίας οποιασδήποτε κριτικής…
Παρουσιαστές ειδήσεων, επαγρυπνούσαν μην ακουστούν βαριές κατηγορίες για την κυβέρνηση, επιτιμούσαν καλεσμένους τους αν είχε τέτοια διάθεση και άλλαζαν τη συζήτηση όταν έριχναν ευθύνες τον Μητσοτάκη. Δεν ανέφεραν σε καμία περίπτωση ότι οφείλει έστω μια συγνώμη ο Πρωθυπουργός. Αν ήταν ο Τσίπρας…
Καμία πρωτοτυπία. Ο ευνοϊκός σχολιασμός για τη σημερινή κυβέρνηση είναι πλέον συνηθισμένη κατάσταση.
Αυτή είναι η μια όψη της οικτρής ελληνικής τηλεόρασης και η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά τους σχολιαστές που αναλαμβάνουν να ωραιοποιήσουν τα πράγματα . Να περιορίσουν τις συνέπειες για την κυβέρνηση-αφού έχουν κάνει το αντίθετο για τους αντιπάλους της.
Η άλλη όψη, για την οποία ευθύνονται οι ιδιοκτήτες, οι διευθυντές και ο αρχισυντάκτες, είναι η απόκρυψη ειδήσεων, πραγματικών περιστατικών και αποκαλύψεων που βλάπτουν την κυβέρνηση. Με ταυτόχρονα διόγκωση πληροφοριών-συχνά ανεπιβεβαίωτων- που πλήττουν την αντιπολίτευση. Δυο μέτρα και δυο σταθμά.
Κορυφαίο δείγμα αυτής της «τεχνικής» ήταν το σκάνδαλο Νοβάρτις. Αντί τα ΜΜΕ να αναζητήσουν την αλήθεια, όπως είναι η αποστολή τους, αντί να βρουν επιπλέον πληροφορίες, να ρίξουν φως και να αποκαλύψουν τους ενόχους, συντονίστηκαν με τους υπόπτους και στράφηκαν εναντίον των Εισαγγελέων και των δημοσιογράφων που έκαναν τη δουλειά που τους αντιστοιχεί: ρεπορτάζ.
Τηλεοπτικοί σχολιαστές, αντί να ελέγχουν τον Γεωργιάδη και τον Λοβέρδο, έκαναν επιθέσεις στην Τουλουπάκη που έκανε τη δουλειά της.
Στην τραγωδία των Τεμπών, η ελληνική τηλεόραση εμφάνισε πάλι το κακό της πρόσωπο, αρχίζοντας από τους σχολιαστές της και αυτή τη φορά. Ουδείς στα μεγάλα κανάλια στιγμάτισε τη σπουδή Μητσοτάκη να βγάλει πόρισμα, αποδίδοντας το δυστύχημα στον σταθμάρχη.
Αντίθετα ξένα τηλεοπτικά δίκτυα όμως τον επέκριναν γι αυτό. Στην Ευρώπη η τηλεόραση ενημερώνει με ανεξάρτητους σχολιαστές. Στην Ελλάδα του Μητσοτάκη , κάνει προπαγάνδα. Με γελωτοποιούς του βασιλέως…
Πηγή ieidiseis.gr
