Από μικρά παιδιά μάθαμε συγκεκριμένα μοτίβα κοινωνικής καταξίωσης και οικονομικής λειτουργίας, τα οποία ,ως κοινωνία, υπηρετήσαμε πιστά.
Μάθαμε ότι το “χρήμα μετράει”, ότι οι δημόσιες σχέσεις και η “εικόνα” μας είναι πιο σημαντική από την ουσία, μάθαμε ότι θα πρέπει όλα να θυσιάζονται στον βωμό του χρηματικού κέρδους. Μάθαμε να φωτογραφιζόμαστε ναρκισσιστικά και να “περνάμε καλά”. Μάθαμε να δίνουμε αξία στο “εγώ” μας και να αυτο-προβαλλόμαστε με κάθε ευκαιρία. Μας είπαν ότι αυτά τα ανταγωνιζόμενα “εγώ” θα αυτο-ρυθμιστούν με το “αόρατο χέρι” της ασύδοτης αγοράς.
Φαίνεται όμως ότι αυτό το μοντέλο δεν λειτουργεί πλέον. Το “τεντώσαμε” τόσο που ξεχείλωσε.
Το Περιβάλλον βρίσκεται σε κρίση, οι ανισότητες μεγεθύνονται, τα φαινόμενα κοινωνικού αυτοματισμού απειλούν την συνοχή. Καθημερινά συναντάμε φαινόμενα , σχεδόν νομιμοποιημένης, αγένειας, θρασύτητας και ανείπωτης βίας ακόμα ανάμεσα και σε παιδάκια.
Κάθε απροστάτευτο ον δέχεται άγριες επιθέσεις από δήθεν “ισχυρούς” , ενώ η τραπεζική και επιχειρηματική ασυδοσία ξεπερνάει κάθε όριο.
Στην μικρή μας πόλη οι συναλλαγές, οι “υποψήφιοι με τα κομπιουτεράκια” και οι χωρίς αιδώ και τσίπα περιφερόμενοι συμφεροντολόγοι χωρίς όραμα για τον Τόπο, έχουν αποθρασυνθεί.
- Advertisement -
Σχολεία καίγονται, Συμπολίτες πεινάνε, γεροντάκια και νέοι πεθαίνουν από απόγνωση, οι γειτονιές χάθηκαν, το Περιβάλλον βορά στο κέρδος. Κι εμείς κάνουμε πως δεν ακούμε.
Η αιδώς έχει χαθεί.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, όμως, κάτι αλλάζει. Ήδη, οι φωνές πληθαίνουν για ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης. Κυρίως από νέα καλλιεργημένα παιδιά που βρίσκονται σε επαφή με τις παγκόσμιες τάσεις. Προβάλλουν ένα μοντέλο πιο ανθρώπινο, πιο ζεστό, πιο κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνο. Χωρίς μοναδική προτεραιότητα το χρήμα που συγκεντρώνεται στον πιο “ισχυρό”. Που θα αποτελεί κοινωνικό όνειδος η τρομακτική ανισότητα πόρων. Ένα Σκανδιναβικό, με την κλασσική έννοια, μοντέλο ισόρροπης ανάπτυξης ανοχής και κοινωνικής ευθύνης. Μια “Ηθική της Υπόληψης” όπως γράφει η Corine Pelluchon. Μια στροφή στον Κεϋνσιανισμό.
Στο δικό μας Τόπο, που ζούμε την ακραία μορφή καταστροφής και απο-ανάπτυξης, είναι καιρός να κάνουμε την #Αλλαγή. Να στραφούμε στις σύγχρονες μορφές λειτουργίας της πόλης που διακρίνονται για την διαφάνεια, τη δικαιοσύνη και την κοινωνική ευαισθησία, όχι της κουτοπόνηρης προεκλογικής ελεημοσύνης, αλλά της συντεταγμένης στήριξης μιας καινούργιας προοδευτικής πρότασης. Είναι καιρός να μετράμε με τεχνοκρατική επάρκεια κατά πόσον υπηρετείται ο Πολίτης από τις πράξεις της Διοίκησης. Είναι καιρός να δείξουμε στα παιδιά μας το “μαζί” αντί για το “εγώ”. Να νοιαστούμε για την διαφύλαξη των δημόσιων αγαθών και πόρων αφήνοντας πίσω μας τα κουτοπόνηρα ΣΔΙΤ. Να σταθούμε με ειλικρίνεια δίπλα σε όσους Συμπολίτες δυσκολεύονται.
Το μοντέλο που ζήσαμε και διδαχτήκαμε δεν λειτουργεί πλέον. Το ζούμε καθημερινά.
Η συντεταγμένη πρόταση ανατροπής του, υπάρχει. Υπέρ του Πολίτη και όχι υπέρ των μεγάλων συμφερόντων που κατατρώνε τις σάρκες της πόλης και διώχνουν τα παιδιά μας στα ξένα. Οι Συμπολίτες δεν χρειάζονται κουτοπόνηρες προεκλογικές ελεημοσύνες ή charity. Χρειάζονται οργανωμένη, τεχνοκρατικά σχεδιασμένη πολιτική σύγχρονης και υπεύθυνης ανάπτυξης, με κοινωνική ευαισθησία.
