Από τον πρωθυπουργό του «δεν ήξερα» πρέπει να περάσουμε στον πρωθυπουργό του «αναλαμβάνω την ευθύνη» Είμαστε εδώ για να ενώσουμε και όχι να διχάσουμε.
Δε θέτουμε εκβιαστικά διλήμματα όπως κάνει ο κ. Μητσοτάκης. Δε μιλάμε για την ανάγκη αυτοδύναμων αλαζονικών κυβερνήσεων, μιλάμε για την ανάγκη κυβερνήσεων συνεργασίας. Γιατί μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που δεν μπορεί κανένας μόνος.
Χρειαζόμαστε μία κυβέρνηση που θα είναι δίπλα στον πολίτη, δίπλα στις παραγωγικές δυνάμεις, που θα εκπροσωπεί νέους ανθρώπους, θα εκπροσωπεί γυναίκες, θα εκπλήσσει μέσα από την ίδια τη σύνθεσή της.
Στην ερώτηση «με ποιον θα κυβερνήσετε;», η απάντηση είναι: «Με τον ελληνικό λαό».
Αυτά τα τέσσερα χρόνια σε όλα τα κρίσιμα θέματα η μόνιμη επωδός ήταν το «δεν ήξερα».
Δεν ήξερε ότι οι άνθρωποι που διασωληνόνονται εκτός ΜΕΘ πεθαίνουν, δεν ήξερε ότι η κ. Μενδώνη είχε διορίσει και κάλυπτε τον κ. Λιγνάδη, δεν ήξερε ότι ο ανιψιός του έκανε παρακολουθήσεις μέσα από το πρωθυπουργικό γραφείο, και εσχάτως, τώρα, δεν ήξερε τι έκανε ο κ. Καραμανλής στο σιδηροδρομικό δίκτυο, απαξιώνοντας το με έναν τραγικό τρόπο.
Πρέπει να πάμε από το «δεν γνωρίζω / δεν ξέρω / δεν απαντώ» στο «αναλαμβάνω την ευθύνη».
Χρειαζόμαστε έναν πρωθυπουργό που να μπορεί να αναλάβει την ευθύνη.
Αν το δημόσιο χρέος -που ρυθμίσαμε το 2018- ήταν το ζήτημα της προηγούμενης δεκαετίας, το ιδιωτικό χρέος είναι αυτής. Διότι οι τράπεζες δεν κινδυνεύουν πλέον με χρεοκοπία, αλλά κινδυνεύουν με χρεοκοπία τα νοικοκυριά. Μία χρεοκοπημένη κοινωνία με τράπεζες όρθιες δεν οδηγεί πουθενά.