Ο Alex Callier, ιδρυτής, κιθαρίστας και συνθέτης των θρυλικών Hooverphonic, μιλάει στο Newsbomb.gr με αφορμή τη μεγάλη συναυλία του γκρουπ στη σκηνή του Release Athens στις 27 Ιουνίου.
Ο Alex μας περιγράφει τη σχέση του συγκροτήματος με τους Έλληνες φαν, σχολιάζει την κινέζικη εκδοχή του χιτ «Mad About You» και μιλάει για την επανένωση με την εμβληματική τους τραγουδίστρια, Geike Arnaert αλλά και για την εμπειρία τους στον περσινό διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision όπου εκπροσώπησαν το Βέλγιο.
Επίσης, ο Alex εξομολογείται τη μάχη που έδωσε με την κατάθλιψη μέσα στο lockdown και μας προετοιμάζει για όσα θα ακούσουμε από τους Hooverphonic στην Πλατεία Νερού τον Ιούνιο!
Alex, θα ήθελα να σε ρωτήσω για τη σύνδεση των Hooverphonic με τους Έλληνες φαν. Φαντάζομαι, γνωρίζετε ότι είστε από τα αγαπημένα συγκροτήματα του ελληνικού κοινού.
- Advertisement -
«Ναι, το γνωρίζουμε και έχουμε δεχτεί την αγάπη του ελληνικού κοινού από την αρχή των Hooverphonic, από την πρώτη φορά που ήρθαμε στην Ελλάδα! Είμαστε σχεδόν 27 χρόνια στο δρόμο και θυμάμαι να παίζουμε στην Ελλάδα ήδη από τα 90s. Από τότε ήταν καταπληκτικές οι συναυλίες μας στην Ελλάδα, το κοινό είναι τόσο ενθουσιώδες!
Όσον αφορά εμένα, είμαι ένας τύπος που του αρέσει πολύ το στούντιο, να κλείνομαι μέσα σε ένα στούντιο και να γράφω. Έτσι, όταν ανεβαίνεις στη σκηνή και ταξιδεύεις συνεχώς, έρχεσαι αντιμέτωπος με τη δημοσιότητα που έχεις αποκτήσει στις διάφορες χώρες και η Ελλάδα πάντα μας δείχνει την αγάπη και τον ενθουσιασμό της!».
Άλλωστε έχετε δηλώσει ότι ορισμένα από τα καλύτερα live της καριέρας σας είναι στην Ελλάδα.
«Ακριβώς! Λόγω του ενθουσιασμού που δείχνει ο κόσμος. Όταν παίζουμε στο Βέλγιο ο κόσμος είναι σαν ένα αυτοκίνητο με πετρελαιοκινητήρα. Είναι συγκρατημένοι και μόνο στο τέλος της συναυλίας δείχνουν ενθουσιασμό. Όταν παίζουμε στην Ελλάδα οι Έλληνες είναι όπως ένα supercar! Σαν μια Ferrari! Ανεβαίνουμε στη σκηνή και ο κόσμος μας απογειώνει από το πρώτο λεπτό! Όλα είναι ενέργεια. Ο κόσμος είναι αυτός που μας δίνει τρομερή ενέργεια. Είναι ένα πάρε-δώσε. Δίνουμε και εμείς ενέργεια και την παίρνουμε πίσω πολλαπλάσια. Για αυτό και οι συναυλίες μας στην Ελλάδα είναι από τις καλύτερες για εμάς!».
Όσον αφορά τον ήχο σας θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάθε άλμπουμ σας είναι και μια διαφορετική ταινία.
«Έχεις απόλυτο δίκιο, είναι σίγουρα έτσι. Η μουσική μας είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τα σάουντρακ. Ένα σάουντρακ για μια ανεξάρτητη ταινία, όπως το πρώτο άλμπουμ μας, άλλη φορά μπορεί να είναι περισσότερο ρομαντικό και αισθαντικό ή μπορεί να έχει ατμόσφαιρα 60s ή να μοιάζει με φιλμ νουάρ. Έτσι μπορεί να είναι και ο ήχος μας κάθε φορά. Κάνουμε πολλές και διαφορετικές μουσικές και μελωδίες και στον κόσμο που μας ακολουθεί, του αρέσει αυτό».
Και μιλώντας για ταινίες, γνωρίζουμε ότι το Χόλιγουντ έχει «γεύση» Hooverphonic.
«Ναι είναι αλήθεια, η μουσική μας είναι μέσα σε πολλά σάουντρακ του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, όπως και σε πολλά διαφημιστικά σποτ. Πιστεύω ότι οι σκηνοθέτες αγαπούν πολύ τη μουσική μας γιατί δημιουργεί εικόνες. Τα τραγούδια μας είναι από μόνα τους μικρά σάουντρακ. Για αυτό είναι τόσο δημοφιλή στον κόσμο του θεάματος. Τους επόμενους μήνες θα υπάρξει μια μεγάλη διαφημιστική καμπάνια με τη μουσική μας. Είναι υπέροχο αυτό για εμάς, οφείλουμε να το παραδεχτούμε. Βοηθάει να γίνει γνωστή η μουσική μας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Ο κόσμος δεν τη βαριέται και είναι φανταστικό που έχουμε τέτοια κομμάτια στο ρεπερτόριο μας».
Υπάρχει και μια κινέζικη εκδοχή του χιτ «Mad About You»!
«(γέλια) Ναι υπάρχει, και μπορείς να το ακούσεις στο YouTube. Έχει ενδιαφέρον αλλά είναι και αστείο ότι έχουν μεταφράσει τα πάντα στην κινεζική γλώσσα, εκτός από τον στίχο του ρεφρέν, Mad About You. Το κράτησαν στα αγγλικά. Και το βίντεο έχει ενδιαφέρον. Κάποιοι Κινέζοι που χορεύουν γύρω από την τραγουδίστρια. Είναι μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση από αυτό που κάναμε εμείς.
Με ποιο άλλο είδος μουσικής θα ήθελες να πειραματιστούν οι Hooverphonic;
«Με πάρα πολλά πράγματα. Ξέρεις όλα αυτά τα χρόνια έχω σχηματίσει την άποψη ότι πάντα πρέπει να εξελίσσεσαι και να αλλάζεις, να κάνεις διαφορετικά πράγματα, να πειραματίζεσαι, να μην μένεις απλά κολλημένος σε αυτό που κάνεις καλά, όπως εμείς που είμαστε καλοί στο να κάνουμε μουσική που εμπνέει π.χ. τον κινηματογράφο. Θα ήταν διαφορετικό λοιπόν να κάνουμε ένα σκοτεινό dance άλμπουμ. Σίγουρα πρέπει να ξέρεις σε τί είσαι καλός και εγώ είμαι καλός σε αυτό που κάνουμε. Πάντως τα επόμενα άλμπουμ μας θα έχουν επιρροή από την ηλεκτρονική μουσική του ’90. Με έναν τρόπο επιστρέφουμε -ή και όχι- στις ρίζες μας».
Άρα δουλεύετε ήδη σε επόμενο άλμπουμ.
«Ναι, δουλεύουμε πάνω σε νέο υλικό, ακούμε και φτιάχνουμε ντέμο και το απίστευτο είναι πως ακούγεται σαν κάτι διαφορετικό και ταυτόχρονα τόσο Hooverphonic. Έχει πλάκα! Γράφουμε, δημιουργούμε πράγματα και θα δούμε. Είναι στα σκαριά, και είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι».
Kαι ερχόμαστε στο reunion με τη Geike Arnaert.
«Η Geike δεν ήταν η πρώτη μας τραγουδίστρια αλλά ήταν η πιο εμβληματική! Ήταν μαζί μας από το 1997 έως το 2008. Ήταν μαζί μας πάνω στις πιο μικρές αλλά και τις πιο μεγάλες σκηνές. Έχουμε κάνει πολλές περιοδείες μαζί, έχει πει πασίγνωστα κομμάτια μας και χαιρόμαστε πολύ που την έχουμε μαζί μας ξανά. Δεν θέλω να αδικήσω και τις άλλες μας τραγουδίστριες που ήταν όλες ταλαντούχες, αλλά υπάρχει ένας ισχυρός δεσμός που μας συνδέει με την Geike. Υπάρχει πολλή αγάπη, στις περιοδείες είμαστε μαζί κάθε μέρα όλη μέρα, έχουμε πολλά κοινά και μας δένουν πολλά. Και το κοινό αγαπάει πολύ την Geike. Και για εμάς και για τους φαν είναι σπουδαίο που είναι πάλι μαζί μας».
Θα ήθελα να μου πεις την εμπειρία σας από την Eurovision πέρσι, όπως επίσης και αν θα το ξανακάνατε.
«Ασφαλώς και θα το ξανακάναμε! Το διασκεδάσαμε, περάσαμε πολύ ωραία! Δεν ήμασταν εκεί για να κερδίσουμε τον διαγωνισμό, αλλά για να παίξουμε τη μουσική που μας αρέσει. Επίσης μας αρέσει η Eurovision, είμαστε φαν του θεσμού. Όταν μας ανατέθηκε να εκπροσωπήσουμε το Βέλγιο τους είπαμε ότι θα το κάνουμε με τον δικό μας τρόπο. Ότι δεν θα κάνουμε βίντεο ατραξιόν και δεν θα συμβιβαστούμε μουσικά ούτε οπτικά. Και έτσι έγινε! Κάναμε ό,τι κάνουμε πάντα! Το τραγούδι -The Wrong Place- υπάρχει στο άλμπουμ με ή χωρίς τη Eurovision. Eμείς το φτιάξαμε όχι με βάση το διαγωνισμό, όπως γίνεται με τα υπόλοιπα τραγούδια που πηγαίνουν στη Eurovision. Είχε λοιπόν ενδιαφέρον, είχε πολλή πλάκα, μας άρεσε πολύ που βρεθήκαμε στο Ρότερνταμ.
Εγώ άλλωστε παρακολουθώ κάθε χρόνο τη Eurovision, με όλα αυτά τα διαφορετικά είδη μουσικής, τους τόσο διαφορετικούς καλλιτέχνες. Άλλες φορές είναι καλά, άλλες φορές είναι cool, άλλες φορές δεν είναι και τόσο καλά ή είναι χάλια, αλλά μου αρέσει αυτό. Θα ήθελα να ξαναπάμε, όμως δεν νομίζω ότι θα μας το ξαναζητήσουν γιατί δεν τα πήγαμε καθόλου καλά ως συμμετοχή! Πιστεύω λοιπόν ότι δεν θα έχουμε δεύτερη ευκαιρία, αλλά η ζωή συνεχίζεται (γέλια)».
Πώς διαχειρίστηκες τα lockdowns λόγω της πανδημίας;
«Τα χρόνια της πανδημίας ήταν πολύ δύσκολα και σκληρά για εμάς. Και η Eurovision που λέγαμε, ήταν μια διέξοδος, μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε κάτι, να βρεθούμε σε μια σκηνή, να έχουμε να περιμένουμε κάτι. Εμένα προσωπικά με έκανε να νιώθω καλύτερα καθώς τον προηγούμενο χρόνο -μέχρι τον περασμένο Δεκέμβριο- περνούσα κατάθλιψη. Είχα κουραστεί, δεν μπορούσα να διαχειριστώ το γεγονός ότι δεν γινόταν να ταξιδεύω, να βρίσκομαι πάνω στη σκηνή και η Eurovision με έκανε να νιώσω καλύτερα. Όταν πήγαμε στο Ρότερνταμ, όταν ανέβηκαμε πάνω στη σκηνή της Eurοvision, ένιωσα φανταστικά! Γύρισα και ήμουν άλλος άνθρωπος, ένιωθα και πάλι καλά, χαρούμενος!
Σε αυτά τα δύο δύσκολα χρόνια η Eurovision μάς έδωσε τη δυνατότητα να κάνουμε κάτι, προσωπικά με βοήθησε να διαχειριστώ την κατάθλιψη που μου δημιούργησε η διετία του κορονοϊού. Η Eurovision μου αρέσει γιατί εμπεριέχει νοσταλγία, γιατί με ανέβαση στη σκηνή και τρίτον γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να δραστηριοποιηθώ ξανά».
Αυτά τα δύο χρόνια ήταν σκληρά και δύσκολα για πολύ κόσμο, για όλους μας.
«Ακριβώς! Και ξέρεις, υπερεκτίμησα τις δυνάμεις μου και τον εαυτό μου! Έλεγα στη γυναίκα μου ότι: “είμαι άνθρωπος που του αρέσει το στούντιο, ότι το να κάνω περιοδείες και να είμαι στον δρόμο είναι μέρος της δουλειάς αλλά δεν είναι αυτό που απολαμβάνω περισσότερο”. Και εκείνη μου απαντούσε: “όχι κάνεις λάθος, θα σου έλειπε η σκηνή αν αναγκαζόσουν να κάθεσαι τον περισσότερο καιρό στο στούντιο δεν θα ένιωθες καλά“. Και αυτά τα δύο χρόνια του Covid απέδειξαν ότι είχε δίκιο εκείνη, μιλούσε σωστά.
Οι καλλιτέχνες που είμαστε στη σκηνή κάθε βράδυ, γεμίζουμε με αδρεναλίνη και σεροτονίνη, το σώμα μας γεμίζει ενέργεια στην οποία εθιζόμαστε! Ήρθε ο Covid και μας έβαλε σε αποτοξίνωση από αυτό τον εθισμό μας! Ξαφνικά σταμάτησαν όλα και το σώμα μας αντέδρασε σε αυτή τη στέρηση! Έτσι, στην αρχή δυσκολεύεσαι οικονομικά όμως μετά έρχεται το ζόρι, γιατί σου βγαίνουν όλα τα ψυχοσωματικά αυτής της νέας συνθήκης. Και είναι σκληρό!
Πέρασα πολύ δύσκολα. Πλέον κάθε βράδυ, τώρα που είμαστε ξανά στο δρόμο, ευχαριστώ τον κόσμο που για εμάς είναι το καλύτερο ναρκωτικό στον κόσμο! Είναι το ναρκωτικό μου ο κόσμος! Μετά από 27 χρόνια στο δρόμο δεν έκανα ποτέ ναρκωτικά, δεν έχω πιει ποτέ πολύ αλκοόλ! Οι μόνοι δύο εθισμοί που έχω είναι το τσάι, δεν είναι και πολύ κακό αυτό (γέλια), και στην αδρεναλίνη και τη σεροτονίνη όταν είμαι πάνω στη σκηνή. Δεν είναι και πολύ κακοί εθισμοί, σωστά; Δεν είναι εθισμοί που μπορούν να σε σκοτώσουν!».
Και μετά την πανδημία, έρχεται ο πόλεμος στην Ουκρανία.
«Είναι τρομερό αυτό που συμβαίνει. Είναι φριχτό! Είμαι εναντίον σε κάθε μορφή επίθεσης, όποια χώρα και να την κάνει. Υπάρχουν πολύ καλοί άνθρωποι στη Ρωσία οι οποίοι επίσης περνάνε δύσκολα επειδή ένας τρελός τύπος ή κυβέρνηση επιτίθεται σε μια χώρα και γίνεται χαμός. Όσο μας αφορά, είναι δύο χώρες που μας αρέσει να πηγαίνουμε για συναυλίες. Γιατί είναι υπέροχοι άνθρωποι, όμορφο κοινό. Υπάρχουν τόσα θύματα κυριολεκτικά, θύματα πολέμου, αλλά και μεταφορικά, δηλαδή οικονομικά, πολιτισμικά, οτιδήποτε. Μια λέξη μπορεί να περιγράψει αυτό που συμβαίνει: φρίκη! Και συμβαίνει στην πιο δύσκολη περίοδο, μετά από μια πανδημία, που ο κόσμος είναι ήδη σε δύσκολη κατάσταση. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι ελπίζουμε να τελειώσει γρήγορα».
Τι θα ακούσουμε στο Release Athens στις 27 Ιουνίου;
«Θα παίξουμε όλα τα κλασικά κομμάτια που αγαπάει να ακούει ο κόσμος. Επίσης τραγούδια από το τελευταίο άλμπουμ, αλλά και κομμάτια που δεν συνηθίζουμε να παίζουμε από το πρώτο και το δεύτερο άλμπουμ μας. Θέλουμε ο κόσμος να απολαύσει το live. Για παράδειγμα δεν νοείται συναυλία των Hooverphonic χωρίς το Mad About You και πολλά άλλα ακόμα! Έτσι δεν είναι; Θα είναι μια μίξη παλιών και καινούριων τραγουδιών. Η Geike θα είναι μαζί μας και θα είναι μια φανταστική συναυλία!».
Πες μου για τα επόμενα σχέδια σας.
«Αυτή τη στιγμή κάνουμε περιοδεία και δουλεύουμε πάνω στο επόμενο άλμπουμ μας. Αυτός είναι ο βασικός μας στόχος τώρα, να είμαστε έξω στον δρόμο και να ολοκληρώσουμε το νέο μας άλμπουμ.
Επίσης, ένα από τα μεγάλα σχέδιά μας είναι να παίξουμε κάποια στιγμή με μια μεγάλη συμφωνική ορχήστρα. Θα ήταν υπέροχο να παίξουμε με ορχήστρα σε ένα όμορφο θέατρο στην Αθήνα! Ξέρω ότι είναι κοστοβόρο, καθώς υπάρχουν πάρα πολλοί μουσικοί στη σκηνή. Αλλά είναι μεγάλο μας όνειρο να κάνουμε ευρωπαϊκή περιοδεία με μια μεγάλη ορχήστρα. Πάντα το σκεφτόμαστε και προσπαθούμε να το καταφέρουμε. Έχουμε κάνει μερικές συναυλίες στο παρελθόν με συμφωνική ορχήστρα αλλά θέλουμε να το κάνουμε παντού στην Ευρώπη. Ευχόμαστε ότι θα μπορέσουμε κάποια στιγμή να το κάνουμε και στην Αθήνα».
Alex σε ευχαριστώ πολύ, τα λέμε στην Πλατεία Νερού!
«Σε ευχαριστώ, Τζωρτζίνα, τα λέμε στην Αθήνα τον Ιούνιο!».
Πηγή newsbomb.gr
