Είχε σπάσει το άβατο που ήθελε μόνο αγγλόφωνες παραγωγές να κερδίζουν Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Ο Μπονγκ Τζουν Χο μετά τα «Παράσιτα», ξε-παρασιτώνει με καυστικό χιούμορ το είδος των ταινιών επιστημονικής φαντασίας με τον «Μίκυ 17». Οι καλοκαιρινοί Ολυμπιακοί το ‘72 στο Μόναχο έσπασαν ρεκόρ τηλεθέασης για τους λάθος λόγους, τους οποίους βλέπουμε στις «Πέντε Σεπτεμβρίου». Η «Ενημέρωση Γονέων» έφτασε πολύ κοντά στις Οσκαρικές υποψηφιότητες αλλά έφυγε με ειδοποιητήριο και όχι 10 με τόνο. Επίσης το «Κρέας» είναι μια σινεφίλ γκουρμεδιά, που τολμά να καταπιαστεί με το κυρίως πιάτο του οικογενειακού ηθικού κώδικα. Αυτά και άλλα πολλά στις μεγάλες οθόνες, από την Πέμπτη 6 Μαρτίου 2025.
ΠΕΝΤΕ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
Σε ζωντανή σύνδεση υποχρεώθηκαν οι τεχνικοί του ABC να μεταδώσουν την κατάσταση ομηρίας 11 Ισραηλινών αθλητών, προκαλώντας με τη στάση τους είτε μια από της σημαντικότερες δημοσιογραφικές επιτυχίες, είτε την πρώτη καταδίωξη ζωντανά στον αέρα, που ενέπνευσε μέχρι σήμερα αυτήν την τηλεοπτική κουλτούρα. Αυτή, αξίζει να σημειωθεί, ήταν η πρώτη Ολυμπιάδα που διοργάνωνε η (Δυτική) Γερμανία μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Ολυμπιάδας του ’36, με ό,τι αυτή συμβόλιζε.
Θρίλερ ημιτονίων που εγκλωβίζει και τους μετέχοντες και τους παρατηρητές σε μια κατάσταση ομηρίας. Με αυθεντικό υλικό της τηλεοπτικής κάλυψης και εσάνς από τα δημοσιογραφικά θρίλερ του ’70 και ’80, η ταινία φέρει στην επιφάνεια τα ηθικά διλήμματα και τη δημοσιογραφική δεοντολογία σε μια πάλη χωρίς ημίχρονα και κανόνες. Το επιστέγασμα συμπυκνώνεται στη φράση της Γερμανίδας μεταφράστριας: «Η Γερμανία χάνει για δεύτερη φορά την ευκαιρία της», καθώς αυτό το σενάριο είχε προβλεφθεί με κάθε λεπτομέρεια.
- Advertisement -
Διαβάστε εδώ τη συνέντευξή μας με τον υποψήφιο για Όσκαρ σεναριογράφο της ταινίας.
ΚΡΕΑΣ
Για εκείνη την οικογένεια όλα είναι κρέας, αν και μερικές φορές τα φιλέτα δεν κόβονται παρόντος του πελάτη. Όταν ο χαϊδεμένος -και όχι ιδιαίτερα ευφυής- γιός τους σκοτώσει τον γείτονα του διεκδικώντας μέρος της γης του, θα προσπαθήσουν οικογενειακά να πείσουν τον αλβανό υπάλληλο τους να πάρει την ευθύνη έναντι μιας ικανοποιητικής αμοιβής.
Με πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Τορόντο, το «Κρέας», ντεμπούτο του Δημήτρη Νάκου, χτυπά στο κόκαλο την επαρχία και τα μυστικά, κρίνει εύστοχα από απόσταση τις οικογενειακές επιλογές που σχετίζονται με την υστεροφημία, ερευνά κριτικά τη συγκάλυψη και σιγοβράζει στην αγωνία τον θεατή.
Διαβάστε εδώ τη συνέντευξή μας με τον σκηνοθέτη της ταινίας.
MICKEY 17
Σε έναν μακρινό πλανήτη που φιλόδοξος πολιτικός θέλει να μεταμορφωθεί σε διαγαλαξιακό αυτοκράτορα του, το 17ο πείραμα με την ονομασία «Μίκυ» χαρίζει στην ανθρωπότητα τη θεραπεία ενός θανατηφόρου ιού, όπως και την εμπειρία του πως είναι να πεθαίνεις από αυτόν. Όταν από λάθος θεωρηθεί ότι έχει τερματιστεί η ζωή του, ο 18ος κλώνος του θα εμφανιστεί για να του μάθει εναλλακτικούς τρόπους ζωής, όπου ο θάνατος δεν είναι το ζητούμενο.
Ο Τόμας Έντισον φαίνεται να έχει την κηδεμονία του ρητού «Δεν απέτυχα. Απλώς βρήκα 10.000 τρόπους που δεν λειτουργούν». Ο Μπονγκ Τζουν-χο ερευνά σε βάθος αυτό το ρητό και με την ταινία του, ίσως και με τη σκηνοθετική του ιδιότητα. Η επιλογή του Ρόμπερτ Πάτινσον δίνει ταυτόχρονα υπεραξία αλλά και το αντίστροφο, αφού η οικειότητα στερεί από το κοινό την αποστασιοποίηση από τον ήρωα και τα κρυμμένα ζητούμενα. Η σύγκρουση του υπεράνθρωπου ηγεμόνα, με την παράδοση του πλανήτη και τα αναλώσιμα ανθρώπινα αντίγραφα επιτρέπουν στα κοινωνικά μηνύματα να καταναλωθούν αμάσητα.
ARMAND – ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ
Σε ένα σχολικό κτήριο που μοιάζει περισσότερο με λαβύρινθο παρά Ιθάκη, δύο μαθητές δημοτικού θα γίνουν η αφορμή μιας συνάντησης γονέων και καθηγητών. Οι συμπεριφορές των παιδιών θα αποκωδικοποιηθούν όσο τα γονεϊκά μυστικά έρθουν στην επιφάνεια.
Ο εγγόνος του Μπέργκμαν και της Ούλμαν προσπαθεί να ακολουθήσει τα χνάρια τους χωρίς να έχει την εμπειρία ή το βάθος τους. Χρησιμοποιώντας τη Ρενάτε Ρέισβε ως αφηγήτρια και μίτο της Αριάδνης, περιπλανιέται ως παρατηρητής σε θεατρικό παιχνίδι που νικητές και χαμένοι κερδίζουν δωρεάν ψυχανάλυση, λεκτική εκτόνωση και μια εκδρομή στη βροχή. Το αμήχανο γέλιο της Ρέινσβε, όσο συγκλονιστικό και αν είναι στην απόδοση του, ίσως μείνει ως αποτύπωμα στο κοινό που, είναι αντιληπτό γιατί γοητεύεται αρχικά από την ιστορία και χάνεται στη συνέχεια.
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
Ιδεολόγος οικολόγος επιτηρητής, βλέπει το έργο του που αποτρέπει τα πουλιά να συνθλίβονται στους αυτοκινητοδρόμους, να καταστρέφεται από μια ομάδα φτωχών ρακοσυλλεκτών μικροαπατεώνων. Ένα -σχεδόν- ατύχημα θα φέρει αυτούς τους κόσμους πιο κοντά για να καταλάβουν… πόσο στην ουσία μακριά είναι.
Υπό το πρίσμα μιας δήλωσης, ότι «Τα λεφτά του ξένου είναι η ευκαιρία μας να αλλάξουμε ζωή», καθώς όλα έχουν τιμή και όλα λύνονται με λεφτά, κινητοποιούν αυτήν την ιστορία που, «να την πάρει το ποτάμι;», στη φιλοδοξία της να τα πει όλα χύνεται σαν καταράκτης στην άγρια θάλασσα του πρωτοεπίπεδου συμβολισμού.
Σαν επιθεωρησιακή αλληγορία πάνω στη σχέση Ελλάδας και Γερμανίας, με τη δεύτερη να θέτει και να υπηρετεί κανόνες, και την πρώτη να μοιάζει στα μάτια της δεύτερης ως τσιγγανο-τσάντηρο της ιστορίας, Έλληνες-ξένοι στη χώρα τους, εκπρόσωποι της νέας και της παλιάς ζωής, τρέφονται με ψοφίμια σε σκουπιδούπολεις και μπεργκεράδικα.
Το γκροτέσκο φαινομενικά είναι επιβεβλημένο: από τα ξασμένα μαλλιά της ηρωίδας, το περουκίνι (διπλά συμβολικό, ως αντικείμενο διόρθωσης μιας εικόνας και φενάκη) του Γερμανο-Έλληνα εκπροσώπου της τάξης, της επαναλαμβανόμενης ερωτικής πράξης μεταξύ ομοαίματων (τα ξαδέρφια της ταινίας [ψόφια πουλιά δεν τρώει και αυτή;]), τα πάντα πληρώνονται με δολάρια και τα καλά ανταλλακτικά φέρουν αυτοκόλλητο Γερμανίας αλλά παράγονται στην Κίνα. Μέσα σε όλο αυτό το τουρλουμπούκι, Έλληνες που μιλούν με προφορά και Γερμανοί που μιλούν εξαίρετα ελληνικά, παλεύουν για το ποιος την έχει πιο «μεγάλη». Να σας πω ή να το πάρει και αυτό το ποτάμι;
Η μεγάλη φιλοδοξία έκανε ποταμίσια αυτά τα ψάρια που θα μπορούσε να πιάσει η ταινία. Δεν εφάρμοσε όσα προτείνει στο τέλος, δηλαδή ότι «Το κύμα είναι ελεύθερο όταν καταλαβαίνει ότι ανήκει στη θάλασσα». Ποια λοιπόν ήταν η θάλασσα αυτής της δημιουργίας και γιατί η φουρτούνα εν κρανίω δεν λειτούργησε έστω διασκεδαστικά;
Πλήθος από κρύα αστεία [αξεπέραστο το Φα ματζορε: φα(ε) ματζάρε] ντύνουν κακοκαιρινά (ναι διορθωτή, δεν είναι λάθος), αυτήν την ταινία, που αν ήταν βιβλίο, όλα αυτά θα λειτουργούσαν άψογα, δυστυχώς όμως σε αυτή τη φόρμα (την οπτικοποιημένη) κάθε προσπάθεια εκβάθυνσης μοιάζει με μασημένη τροφή για νεκρά πουλιά.
Στα υπέρ τα split screens στο μοντάζ, και το art direction.
Ο ΣΙΡΟΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΩΝ ΑΝΕΜΩΝ
Ένα εξόριστο και απορριφθέν παιχνίδι ξεπηδά κυριολεκτικά από τις σελίδες ενός βιβλίου και επιστρέφοντας στην ιστορία που ανήκει θα πάρει μαζί του και τα δύο νεαρά κορίτσια, την Κάρμεν και τη Ζουλιέτ, που διάβαζαν την ιστορία μεταμορφώνοντας τα σε γάτες. Εκεί η Σέλμα (στην πραγματική ζωή η νεκρή αδελφή της Ανιές), τραγουδίστρια των ανέμων, θα τις οδηγήσει στο Σιρόκο για να επιδιορθώσει το χαλασμένο πλέον και μικροσκοπικό παιχνίδι και να επιστρέψουν μέσω αυτού στον δικό τους κόσμο.
Σπάνιας ομορφιάς ταινία κινουμένων σχεδίων κάπου ανάμεσα στην αισθητική του Οσελο και στο αφηγηματικό σύμπαν του Μιγιαζάκι. Στο τέλος της ταινίας φράσεις όπως το σουρεαλιστικό «Το μπλε εκλέρ έφαγε τον ουρανό», έχουν περισσότερη αγάπη και μαγεία.
ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΡΙΑ
Ο Ρόναν θα πρέπει να παλέψει τον δράκο για να κερδίσει τη Μίνα, την πριγκίπισσα που έχει ήδη αρραβωνιαστεί. Ευτυχώς για εκείνον η απηγμένη Μίνα θα ανακαλύψει ένα μαγικό καπέλο που την κάνει αόρατη, όπως το άζαξ τα τζάμια.
Όλοι οι ήρωες των καλών ημερών της Disney, από τις μαργαρίτες χορεύτριες, μέχρι και τη Ραπουνζέλ, περνάνε με Disneyoποιημένους χαρακτήρες. Με εστίαση στις ιστορίες του Αλαντίν, του Πιτ και του δράκου, της Ωραίας κοιμωμένης, του αδελφού μου του αρκούδου και της Πεντάμορφης και του Τέρατος το παραμύθι του Ρώσου σκηνοθέτη με τα αραβικά κεφάλαια είναι καλοφτιαγμένο… αλλά μέχρι εκεί. Στους μεγαλύτερους θα θυμίσει κάτι από «Χίλιες και Μία Νύχτες», όχι του Παζολίνι!
Επίσης παίζονται:
IN THE LOST LANDS
Μια βασίλισσα, αποφασισμένη να εκπληρώσει τον έρωτά της, κάνει ένα απελπισμένο παιχνίδι: προσλαμβάνει τη μάγισσα Γκρέι Άλις (Γιόβοβιτς), μια γυναίκα τόσο φοβισμένη όσο και ισχυρή. Απεσταλμένοι στην απόκοσμη έρημο των Χαμένων Χωρών, η Άλις και ο οδηγός της αγωνίζονται να ολοκληρώσουν την αποστολή. Σταδιακά διαπιστώνουν ότι οι σύμμαχοι και οι εχθροί μπορούν να είναι ένα και το αυτό και ότι τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται… Ο Paul W.S και η Milla Jovovich, το δίδυμο πίσω από την επιτυχημένη σειρά Resident Evil, δημιουργεί έναν μύθο που εξερευνά τη φύση του καλού και του κακού, το χρέος και την εκπλήρωση και την αγάπη και την απώλεια.
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟN
Μια ιστορία φαντασμάτων για την εμμονή, τη μοναξιά και την τρέλα, σε ένα σκακιστικό καφενείο εκτός τόπου και χρόνου, στο κέντρο της Αθήνας. Μια ιστορία για το Πανελλήνιον, ένα καταφύγιο για ανθρώπους που ασφυκτιούν στην καθημερινότητά τους, που απεχθάνονται τις συνθήκες της σύγχρονης πραγματικότητας και αποτυγχάνουν να προσαρμοστούν σε αυτές.
www.ertnews.gr
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Archives – ertnews.gr Read More
