Αυτές είναι οι ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους την Πέμπτη 13 Μαρτίου 2025:
Πικρές Αλήθειες
Κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει κάποιον που δεν θέλει να βοηθηθεί, ιδιαίτερα μια επιθετική γυναίκα που μοιάζει να πάσχει από κλινική κατάθλιψη και χρειάζεται επειγόντως επαγγελματική βοήθεια. Θυμωμένη, αλλά ταυτόχρονα εύγλωττη, διαμαρτύρεται ακόμα και για τον αέρα που αναπνέει. Αρχικά μοιάζει να έχει δίκιο για την ανεξήγητη οργή της, η σιωπή όμως του συζύγου και του γιού της προδίδουν το πρόβλημα. Κάθε προσπάθεια δημιουργίας ενός ευχάριστου παρόντος δυσανασχετεί την Πάνσυ, ακόμα και από τις αδελφές της που δείχνουν τεράστια ανεκτικότητα· η επίσκεψη τους στον τάφο της μητέρας τους (ανήμερα της Γιορτής της Μητέρας), θα φέρει πάνω από τα μνήματα πολλά από τα απρόσκλητα φαντάσματα που κάνουν την ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη.
Η επανένωση του Μάικ Λι με τη Μαριάν Ζαν-Μπαπτίστ, χαρίζει μια ακόμα καθηλωτική ερμηνεία. Με ακρωτηριασμένο τον πυρήνα του θυμού και αδιαγράμμητο το μονοπάτι της λύσης, αυτή η ανατριχιαστική ερμηνεία στο χείλος της κατάθλιψης και οργής, οδηγεί το κοινό σε έναν εν βαθέων αυτοπροσδιορισμένο συλλογισμό. Ανάμεσα στο βαρύ δράμα, μια αύρα από θρίλερ αναβαθμίζει το αταξινόμητο της ψυχής των ηρώων που, χωρίς να κλαίγονται, ουρλιάζουν βοήθεια από τα βάθη της ψυχής τους.
- Advertisement -
Σκιές στο σκοτάδι
To severus είναι ένας ιός που αν έρθει σε επαφή με πύρινο αντιδραστήρα θα καταστρέψει τον κόσμο. Αν όμως δεν αποκαλυφθεί ποιος χρειάζεται να τον ελέγξει είτε υπέρ είτε κατά της ανθρωπότητας, ίσως καταστραφεί η σχέση ενός πολύ αγαπημένου ζευγαριού κατασκόπων. Όλα αυτά θα ενεργοποιηθούν όταν μισό εισιτήριο κινηματογράφου βρεθεί στο σπίτι αυτού του ζευγαριού κινώντας υποψίες.
Ο χώρος όπου παρακολουθείς, θέτει την απεύθυνση και τα όρια της. Ένα, για παράδειγμα, θεατρικό έργο φτιαγμένο για black box δεν μπορεί να ερμηνευτεί με τον ίδιο τόνο στο θέατρο Παλλάς, πολλώ δε μάλλον μια περιπετειώδης φάρσα θεατρικής κοπής δεν μεταφέρεται κινηματογραφικά ανάλογα. Αυτή η φαρσική περιπέτεια που εμπνέεται από τα φλύαρα θεατρικά δωματίου επιθυμεί διακαώς να γίνει συμπαθής στο ευρύ κοινό. Αν τελικά τα καταφέρνει, τότε μάλλον δεν ανήκω στο ευρύ κοινό. Είμαι όμως παράξενος; Ας το δούμε για να καταλάβουμε τί με χάλασε στην ταινία.
Ας ξεκινήσουμε με το πόσο αφελές μοιάζει μια ομάδα υπερ-κατασκόπων να μαζεύονται σε δείπνο για να υμνήσουν τα κατορθώματά τους. Σε εκείνο το γεύμα ο καθένας παίρνει μια απόφαση για τον εκ δεξιών του, με αποτέλεσμα πολλά μυστικά να βγαίνουν στην επιφάνεια και έτσι ο θεατής παθαίνει τσότσο με το πόσο δούλοι του έρωτα είναι όλοι τους. Πρώτο ατόπημα: κατασκοπική ταινία, δεν είναι θέατρο του Μαριβώ.
Στη συνέχεια η ηρωίδα που υποδύεται η Κέιτ Μπλανσετ έπαθε Μέριλ Στριπ… και όσο και αν ακούγεται κολακευτικό, είναι το αντίθετο. Θεωρώντας ότι μια επιτηδευμένα παράξενη εξωτική προφορά θα προσέφερε υπεραξία στον ρόλο, κάνει όμως το αντίθετο φτιάχνοντας ένα τουρλουμπούκι πουσαρισμένων accents, που μερικές φορές αλλάζουν ακόμα και πάνω στη φράση. Από αυτό φυσικά δεν επωφελείται το σύνολο του χαρακτήρα που χτίζει τόσο ατσούμπαλα και αμήχανα. [Μάλλον της έκανε κακό ο θεατρικός Τσέχοφ στο ανυπεράσπιστο θεατράλε που στόλισε το υποκριτικό της οπλοστάσιο]. Τσέχοφ-Μπλανσέτ: 1-0
Κακογραμμένο «mister and miss Smith», μόνο που εδώ προστατεύουν τον γάμο και τιμούν την επαγγελματική τους ταυτότητα. Μισό λεπτό να φρενάρω στην κατηφόρα με το Yugo μου. Καμία από τις ιστορίες ή υπο-ιστορίες δεν είναι συμπαγής. Ο θεατής παθαίνει αυτό που λένε μεταξύ τους οι κατάσκοποι αλλά για άλλους λόγους: «Δεν καταλαβαίνω όλες τις γωνίες, αλλά αναγνωρίζω το σχήμα».
Σκηνοθετικά, στην ουρά του «hit man», παρακολουθούμε ένα εξυπναδίστικο και όχι έξυπνο αποπαίδι του, που για περιπέτεια είναι βαρετό, για κωμωδία κρύο και στο σύνολο του… Ξεκούρδιστο.
Εν κατακλείδι, το «Σκιές στο Σκοτάδι» (τελείως λάθος τίτλος στα ελληνικά), είναι γεμάτο ναρκισσιστικές ασυνταξίες στον πυρήνα μιας άβολης ταινίας για όποιον ψάχνει λίγο από τον Σοντερμπεργκ που ξέρει και αγαπά. Σε αυτήν την πρόταση, το μόνο σημείο στίξης είναι το ερωτηματικό που αναιρεί την άνω τελεία.
Γράμματα από τη Σικελία
Ο Κατέλο Πολούμπο (Τόνυ Σερβίλο), είναι ένας καλλιεργημένος, ευρυμαθής πρώην δήμαρχος – γνωστός σε όλους ως professore – που αποφυλακίζεται έπειτα από έξι χρόνια κράτησης για αδιευκρίνιστα εγκλήματα. Ο διαβόητος Σικελός μαφιόζος Ματέο Μεσίνα Ντενάρο (Έλιο Τζερμάνο), ήταν στο στόχαστρο των αρχών για 30 χρόνια, μέχρι τη σύλληψή του το 2023. Η αλληλογραφία των δυό τους οδήγησε στη σύλληψή του.
Mafia-Movie στα όρια της καρικατούρας, με σατιρική διάσταση που μειώνει κατακόρυφα το δραματικό της βάρος.
Επίσης προβάλλονται τα:
Άγριες Πληγές
Στην αλλαγή της χιλιετίας, το Πεκίνο αναλαμβάνει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 και η Κιάο ερωτεύεται τον Μπιν. Αυτός, όμως, αποφασίζει να φύγει από την Ντατόνγκ κι εκείνη θα περάσει τα επόμενα χρόνια αναζητώντας τον.
Σάουντρακ για ένα πραξικόπημα
Eκρηκτικό κοκτέιλ, γεωπολιτικής, τζαζ μουσικής και ψυχροπολεμικής ίντριγκας με φόντο το Κονγκό. O σκηνοθέτης και εικαστικός Γιόχαν Γκριμονπρές συνθέτει ένα φιλμ που πάλλεται από μουσική και κινηματογραφική ενέργεια. Ένα έντονο πολιτικό κατηγορώ για τα φαντάσματα της αποικιοκρατίας που ακόμη αρνούνται να πεθάνουν.
Super Wings: Η ταινία
Τα «Super Wings», αφού έχουν κατακτήσει την καρδιά των παιδιών και των γονέων σε όλο τον κόσμο μέσα από τη διάσημη τηλεοπτική σειρά, με παρουσία σε περισσότερες από 150 χώρες, έρχονται για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη.
Γυναίκες Μαχήτριες Μέρος Β’ 1944-1960
Πρόκειται για καρπό μιας πολύχρονης συλλογής υλικού – συνεντεύξεων από γυναίκες – αφανείς ήρωες των αγώνων του λαού μας κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, για τα δικαιώματα των εργαζομένων, την δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Το Α μέρος προβλήθηκε το 2022 στα Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, Χαλκίδας, Πελοποννήσου και επίσης προβλήθηκε επί ένα μήνα στον κινηματογράφο Τριανόν στην Αθήνα. Το Β μέρος (1944-1960) αναφέρεται στην ιστορική περίοδο πού με αφετηρία την απόβαση των συμμαχικών Βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, οδηγεί στις πρώτες εχθροπραξίες και συγκρούσεις του Δεκέμβρη του 1944 στην Αθήνα και κατόπιν στον εμφύλιο πόλεμο και στην έντονη συμμετοχή των γυναικών στους αγώνες αυτής της περιόδου είτε ως μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας είτε ως φυλακισμένες και εξόριστες, πληρώνοντας κατ´αυτόν τον τρόπο τους αγώνες τους για Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία και κοινωνική Δικαιοσύνη. Με το τέλος του εμφυλίου, όταν όλες οι οργανώσεις της αριστεράς, το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και η ΕΠΟΝ έχουν απαγορευτεί, η μόνη οργάνωση που δρα φανερά είναι η ΠΕΟΠΕΦ που την αποτελούν οι μανάδες, οι σύζυγοι και οι αδελφές των φυλακισμένων, εξόριστων, καταδικασμένων σε θάνατο και αγωνίζονται για τη σωτηρία τους. ‘Μαύρες μανάδες με τα μαύρα φουστάνια’ κατά τους λόγους του ποιητή, ‘αφήνουν πίσω τους τη σκόνη καθώς γυρνάνε από του Αβέρωφ ή από του Χατζηκώστα ή από τα τμήματα των μεταγωγών. Δέκα οκτώ αγωνίστριες καταθέτουν αυτά που έζησαν από το 1944 έως το τέλος της δεκαετίας του ’50. Παρεμβαίνουν οι ιστορικοί Γιώργος Μαργαρίτης, Προκόπης Παπαστράτης, Τασούλα Βερβενιώτη, Λη Σαράφη.
Γιάννης Θεοδωράκης «Ναι…μπορούμε και πάλι να ελπίζουμε»
Το ντοκιμαντέρ επιχειρεί να δώσει την ιστορική θέση που αρμόζει στην προσωπικότητα του Γιάννη Θεοδωράκη αδελφού του Μίκη Θεοδωράκη. Ο Στέλιος και ο Αντώνης Διαμαντής, βασικοί συντελεστές του ντοκιμαντέρ, επιχειρούν να σκιαγραφήσουν τον δημοσιογράφο, ποιητή, λογοτέχνη και αυθεντικό αγωνιστή της Δημοκρατίας μέσα από την έρευνα που έχουν κάνει, μέσα από συνεντεύξεις και μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν, δούλεψαν, πόνεσαν και αγάπησαν αυτόν το σπουδαίο άνθρωπο.Το ντοκιμαντέρ περιέχει ανέκδοτα ιστορικά γεγονότα και άγνωστα γεγονότα της ζωής του. Τη σχέση του με την οικογένειά του, τους φίλους τους συναγωνιστές του ,την δημοσιογραφία, την ποίηση και τη σχέση του με τον αδελφό του, το συνθέτη, Μίκη Θεοδωράκη.
www.ertnews.gr
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Archives – ertnews.gr Read More
