Αν κάποιος που αυτοπροσδιορίζεται ως “φιλελεύθερος αστός” είχε ανοίξει έστω ένα βιβλίο ιστορίας θα ήταν αυτονόητα αντιμοναρχικός. Ξέρετε η Γαλλική Επανάσταση ήταν μια επανάσταση των αστών και η άποψή της για τους βασιλείς ήταν ότι απαλλάσσεσαι απ’ αυτούς με τη μέθοδο “αλλού το σώμα, αλλού το κεφάλι”. Από τότε βέβαια έχουν περάσει πολλά χρόνια και λύνουμε ανάλογα προβλήματα με πιο αναίμακτους τρόπους, όπως πχ με δημοψηφίσματα.
Οι βασιλείς επί αιώνες δεν περίμεναν κάποιος άλλος να τους πάρει το κεφάλι, αλληλοεξοντώνονταν μεταξύ τους, με μεγάλη επιτυχία, με στόχο φυσικά την εξουσία. Ήσουν πρωτότοκος και ο φυσικός διάδοχος του θρόνου; Πετσόκοβες αδέλφια, ξαδέλφια, ίσως και τη μάνα σου για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Ήσουν δευτερότοκος και ο μεγάλος σου αδελφός ήταν εμπόδιο για να πάρεις το στέμμα; Παραμόνευες ένα βράδυ μέσα στο παλάτι και έκοβες φέτες το αδέλφι κι έτσι ο δρόμος για τον θρόνο ήταν ανοιχτός. Διαβάστε πχ την ιστορία του Βυζαντίου και θα χάσετε το μέτρημα σε βίαιους θανάτους, ανασκολοπισμούς, κομμένες μύτες (δημοφιλές σπορ στα χρόνια της αγαπημένης μας Αυτοκρατορίας). Έτσι ήρεμα κυλούσε λοιπόν ο χρόνος στα βασίλεια, όπου ο βασιλεύς είχε τη βεβαιότητα ότι ήταν επιλογή του Θεού και όλοι οι υπόλοποι δεν ήταν πολίτες, αλλά υπήκοοι του. Αυτό πίστευαν πάντα, αυτό πιστεύουν μέχρι και σήμερα. Ότι όλοι οι υπόλοιποι υπάρχουν για να τους υπηρετούν.
Εδώ σ’ αυτή τη γωνιά της Ευρώπης, επειδή η Αυτοκρατορία της καρδιάς μας μάς τελείωσε πριν από αιώνες και δεν μας είχε μείνει κανένας απόγονος, δεν είχαμε στοκ σε βασιλείς και έτσι οι αγαπημένοι σύμμαχοι του βορρά μας φύτευαν κάτι ξαδέλφια, κουμπάρους και συμπεθέρες, έτσι για να μην ξεχνάμε ότι ήμασταν πάντα προτεκτοράτο. Ξέρετε οι βασιλείς είχαν και άλλη μία λόξα. Αγαπούσαν την αιμομιξία, για να μη χαλάσει το αίμα το γαλάζιο. Παντρεύονταν συγγενείς τους και αν τους έμενε αμανάτι κανένας δευτεροτριτότοκος τον έστελναν στο νότο, που είναι και πιο λαφρύ το κλίμα. Έτσι μας κατσικώθηκαν κάτι Γερμανοί, Δανοί και λοιποί συγγενείς που μάθαιναν γρήγορα τα ελληνικούλια και ηγούνταν του έθνους Τους. Και έκαναν αυτό που είχαν μάθει καλά να κάνουν. Παρασιτούσαν σε βάρος ενός πάμφτωχου λαού.
Οι βασιλικοί οίκοι της Ελλάδας επέδειξαν επίσης μια αξιοθαύμαστη πολιτική ικανότητα. Ήταν πολιτικά προβληματικοί, έσπειραν με απόλυτη συνέπεια διχασμό, προκάλεσαν τραγωδίες, εν ολίγοις είναι ζήτημα αν υπάρχει έστω μία δεκαετία στην ιστορία των τελευταίων δύο αιώνων που να μην προκάλεσαν χάος. Μιλάμε για πραγματικό ταλέντο. Έτσι εκπαιδεύτηκε και ο Κωνσταντίνος και παρέμεινε πιστός σ’ αυτή την παράδοση.
- Advertisement -
Σε μόλις τρία χρόνια πήρε όλες τις λάθος αποφάσεις. Η οικογένεια του παρέμεινε επίσης πιστή και σε μία άλλη παράδοση. Να αρμέγει δημόσιο χρήμα. Το 1962 δημιουργήθηκε μεγάλο πολιτικό θέμα με την απαίτηση του παλατιού να βουτήξει στο δημόσιο ταμείο και να προικίσει τη αδελφή του Κωνσταντίνου Σοφία, που έπρεπε να της δώσουμε προίκα για να παντρευτεί τον μετέπειτα βασιλιά της Ισπανίας, Χουάν Κάρλος.
Τη στιγμή που οι περισσότεροι στη χώρα δεν είχαν δεύτερο βρακί, η οικογένεια του Κωνσταντίνου απαίτησε και πήρε εκατομμύρια από το δημόσιο ταμείο για να προικίσει την κόρη. Το γιούρια στον ταμπλά με τα κουλούρια δεν σταμάτησε με την έκπτωση από το θρόνο. Συνεχίστηκε και στη μεταπολίτευση. Επί πατρός Μητσοτάκη, μέσα στη μαύρη νύχτα, η βασιλική οικογένεια φόρτωσε ό,τι γούσταρε από το Τατόι, χωρίς καταγραφή, χωρίς κανέναν έλεγχο, τα έβαλε σε κοντέινερ και έφυγαν προς άγνωστη κατεύθυνση. Αλλά η όρεξη του Κωνσταντίνου για δημόσιο χρήμα δε σταμάτησε εκεί. Επειδή αγαπούσε το λαό του, τράβηξε και μία αγωγή στο Ελληνικό Δημόσιο και εισέπραξε μερικά εκατομμυριόπουλα γιατί είναι αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα ενός βασιλέως, ακόμα και έκπτωτου, να βουτά τα πορτοφόλια των υπηκόων του.
Ο Κωνσταντίνος, η οικογένεια του, οι βασιλείς για ένα και μόνο πράγμα ενδιαφέρονται. Για την πάρτη τους. Είναι παράσιτα, είναι μια πολιτική παραφωνία στον 21ο αιώνα. Οι αυτοαπακαλούμενοι “φιλελεύθεροι αστοί”, που κλαιν με μαύρο δάκρυ επειδή “δεν τιμούμε όπως πρέπει έναν πρώην αρχηγό του κράτους”, αυτή την παραφωνία υπερασπίζονται. Δεν είναι φιλελεύθεροι, πάσχουν από έναν αρρωστημένο επαρχιωτισμό, θέλοντας μαζί με το Survivor και το GNTM να βλέπουν και γκλαμουράτες τελετές – πληρωμένες φυσικά από το δημόσιο ταμείο- θέλουν τις Δημοκρατίες “ανοιχτές” σε μία Disneyland παρασιτικών φαντασμάτων, που προσφέρουν ψευδογκλαμουριά με γάμους, κηδείες και βαφτίσια.
*Κάποιος FB φίλος
